Chapter 29

11.6K 523 302
                                        

Chapter 29 #jttwbs

content warning : maritime disaster, death toll

I dabbed the concealer on the visible acne bumps and scars. Buti at tuyo ang karamihan ngayon sa mukha ko. The main reason of my distaste for a mirror are really faithful.

Natuto na lang din akong ayusin ang sarili gawa na rin ng college degree na tinatapos. Ang lahat ng kaklase ko ay presentable lagi kaya nasanay na lang din ako na makisabay sa kanila. Besides, if the heaven permits, it is not advisable to face the flight passengers with a not so neat appearance.

Hindi ko pa rin maiwasan isipin na... kung ano'ng gusto ko, iyon pa talaga na hindi naman bagay sa akin.

Pababa na ako nang makarinig ng busina mula sa labas. Nakatitiyak naman ako kung sino iyon. I quickened my pace and went out of the house.

Sa tapat ng gate, nakatigil ang lumang owner jeep nina Keno. I also spotted him grinning at me while gripping on the steering wheel because it was him who drove it and there, he felt full of himself about it.

Bumaba naman si Fern mula sa backseat upang sumalubong habang binubuksan ko ang gate nang makalabas din ako.

He smiled boyishly at me. "Tingnan mo, may pimple ako," he said in a bragging tone and pointed to the tip of his nose.

Napailing ako habang nakangiti dahil ayan na naman siya. It's really only him who can make a pimple sound like a brilliant diamond on a luxurious ring.

Bihira lang naman siyang magka-pimple, e. Isahan lang, mabilis mawala, at hindi nagiging peklat. Napakasuwerte.

Pinauna niya akong sumampa sa owner jeep bago siya sumampa rin ulit.

"Si Shaira?" tanong ko kay Marion na nasa harap katabi ni Keno. His girlfriend swore that she'd join us!

"Nasa Funland na, Eri."

"Oh, okay."

Fern would sing at the local amusement park tonight. Dahil bihira na rin talagang makumpleto dulot ng buhay kolehiyo, hindi na namin pinalagpas ang pagkakataon na ito.

The first thing we did upon arrival was to search for Shaira, Marion's classmate and girlfriend since third year. She is a nice girl. Mahiyain noong una naming nakasama ngunit nakasundo rin naman.

"Grabe n'yo naman isampal na walang nagmamahal sa'min ni Manjares. Ganyan ba 'pag tropa?" si Caelan nang nakalingkis na rin sa braso ni Marion si Shaira at nakaakbay sa akin si Fern.

"Kung pinopormahan na kasi ni Keno, edi meron na rin siya," sabi ni Marion. "'Pakatorpe kasi! I'm telling you, kapag naunahan ka, h'wag kang ngangawa sa'min."

Keno clicked his tongue, his face wrinkled in annoyance and sarcasm. "Baka ngumawa!"

"Ikaw naman talaga madaling umiyak at iyakin sa'tin," gatong ni Fern. Sabay kaming humagikhik ni Shaira.

"Sige! Ako na naman nakita n'yo, huh?"

"Totoo naman kasi—"

"By the way. Punta ka sa bahay bukas..." Fern whispered to me, overpowering our friends' voices.

"Why?"

He looked down at me and grinned. "Help me pack my things?"

Namilog ang mga labi ko. "Aalis ka na sa susunod na araw! Hindi ka pa rin nag-iimpake?"

His grin shrank and he looked sheepish because of my sermon mode tone. "Tulungan mo nga ako bukas."

"Hay nako ka talaga minsan."

Just the TicketTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon