TAMAMLANDI✔✔
《𝓙𝓮𝓷𝓶𝓲𝓷》
Göklere çıkıp uçalım,
Yıldızlarla kayıp dilek tutalım.
Sonra da Tutulan dileklerin arkasındaki umudu alıp,
Gerçekleşecekmiş gibi insanlara anlatalım.
Ama önce kaybolalım,
Birbirimizde uzunca kaybolalım....
❄🔥
Jenmin, Ros...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Bir sınava girdim ve başka şeylerle meşgul oldum derken aklımdan çıktı bölüm atmak
Yıldızı doldurup başlasak bölüme=)
Keyifli Okumalar ♡
Hiç istemesem bile sabah olmuştu.
10'a az bir zaman kala hazırlanmış ve depoya doğru yola koyulmuştuk. Aslında Jisoo unni daha mı erken gitsek diye bir öneri sunmuştu. Belki o gelen kişiyi uzaktan görür ve bedenine göre kendimizi korumayı planlardık. Ancak ilk kez görüşmede konuşacağımız kişinin hoşuna gitmeyecek bir şey yapmamız gerektiğini söylemiştim.
Birine silahla zarar vermek istemiyordum ve buna sebep olacak herhangi bir kargaşaya müsade edemezdim.
Deponun kapısıyla bakışmaya devam ederken bu düşüncelerime ara vermeme sebep olan şey Jisoo unninin omzuma dokunmasıydı. İrkilip ona dönmüştüm hızla.
"Jennie lütfen kendini bu kadar kasma. Bak en kötüsünü düşünerek buraya geldiğimizi ve kaçmanın gerek olduğu bir anın doğma ihtimalinin can sıkıcı olduğunu biliyorum ancak odaklanmam gereken şey şu anda öğrenecekler olsun, bu kapının arkasında ki kişiden. Tamam mı?"
Titrek bir nefes verip Jisoo unniyi onayladım ve bu sefer emin gözlerle kapıya gözlerimi diktim. Gücümü birine zarar vererek kullanamayacağımı biliyordum ama sırf Jisoo unni silahı kullanmasın diye bu kişiyi kardan adama çevirmeye çalışabilirdim.
Biliyorum öyle usta falan değildim ama gücümü kontrol etmeye yavaştan başlamıştım. O kişi her kimse karın içinden çıkana kadar biz arabaya binmiş olurduk yani.
Elimi demir büyük kapıya yasladım ve eski olmasından dolayı gıcırdamasına engel olamayarak açtım.
Sabah geldiğimiz için kirli pencerelerden içeriye ışık sızıyordu. Yavaş ve dikkatli adımlarla içeriye girdiğimizde Jisoo unni ile birbirimize oldukça yakındık. Sanki çıt sesi duysak kaçacak gibiydik ama bunu yapamayacağımızı biliyordum.
İyice içeriye girdiğimizde sandalye ve minik masa yerli yerinde durduğunu fark etmiştim. Ayrıca gözlerim etrafta dolaşıyordu fakat kimse yoktu.
Acaba gelmemiş miydi?-
"Yalnız gelirsin sanıyordum Jennie."
Deponun kör noktasından ince bir ses duyduğumda Jisoo ile yerimizde sıçrayıp oraya dönmüştük. Bir elim ise hiç istemesem de eldivensizdi, herhangi bir şey olsa bile Jisoo unniye o silahı kullandırtmamaya kararlıydım.
Ve duyduğum ince ses bir erkeğe ait olamazdı. Bu demek oluyordu ki gelen bir kadın mıydı?
Ben içten içe o tılsımı kalbime sokan adam gelecek sanıyordum. Gerçi 22 yıl önce olmuştu bu olay. Adam ölmüş olabilirdi.
