TAMAMLANDI✔✔
《𝓙𝓮𝓷𝓶𝓲𝓷》
Göklere çıkıp uçalım,
Yıldızlarla kayıp dilek tutalım.
Sonra da Tutulan dileklerin arkasındaki umudu alıp,
Gerçekleşecekmiş gibi insanlara anlatalım.
Ama önce kaybolalım,
Birbirimizde uzunca kaybolalım....
❄🔥
Jenmin, Ros...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutlu ve yeni yıllar hepinizeeee🥂🥂💕🌃☃️
Yıldızı doldurup başlasak bölüme=)
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Keyifli Okumalar ♡
"Bir daha utangaç olduğuna beni asla inandıramazsın Jennie. O yüzden elini yüzünden çeker misin?"
"Hayır, çekemem."
Jimin gülerek beni çekiştirirken ben hala yüzümü bir elimle kapatmış bir halde utancımı yaşamaya çalışıyordum. O öpüşmeden sonra deli gibi utanacağımı biliyordum ve şu anda o utanma seansı başlamıştı.
Derse girmek yalan olduğu için Jimin beni okul saatinde sahile getirmişti. Ve yol boyu sessiz kalsakta daha fazla dayanmayan sevgilim benimle takılmaya başlamıştı. Elbette hoşuma gidiyordu bu halleri ancak onu öptüğüme hatırlattıkça yanaklarıma hücum eden gereksiz kırmızılıklar beni oldukça belirgin bir şekilde ifşa ediyordu!
"Jennie burada merdivenler var, gözlerini açacak mısın yoksa sevgilimi kucağıma mı almalıyım? Benim tercihim ikincisi."
Keyifli bir sesle lafa yeniden girdiğinde hızla ellerimi çekip merdivenler kısmına gözlerimi çevirdim. Beni kucağına alırsa herkes bize bakardı ve ben utanma kotamı bugün yeterince doldurduğumu hissediyordum.
Elimi çektiğimi görünce Jimin yüzünü sahtece asıp dudaklarını büzerek merdivenlere bedenimi yönlendirdi. Beni kucağına alamadı diye surat yapmasını görmemle bu sefer ben haline kıkırdadım. Çok tatlıydı!
Ve benim sevgilimdi. Bu ayrıntıyı unutmamak gerek!
Merdivenleri çıkmayı bitirdiğimizde etrafa bir bakış attım. Kumsal tam karşımızda kalmıştı ve bulunduğumuz yerde sarmaşıklarla dolu bir bank vardı. "Burası ne kadar güzelmiş.." dedim mırıldanarak. Eminim akşamları su sesi daha belirgin gelirdi. Gece de gelmeliydik buraya.
Jimin beni banka oturtup yanıma geçtiğinde derin bir nefes verdi. "Öyle. Oldukça..." Gözlerini manzaradan çekip bana dikti. "güzel." Bana bakarak dediği bu kelimeyi üstüme alınmak istemesem bile aldım ve kısık bir nefes verme durumunda kaldım. Bazen Jimin'e beni bilerek mi bu kadar mest etmek için Dünya'ya gönderildin? diye sormak istiyordum.
Eğer öyleyse bile o en güzel ve en tatlı imtihanımdı hiç şüphesiz.
"Buraya annemle gelirdim biliyor musun?"
Yüzüm istemsizce solarken Jimin zorakice tebessüm etti ve bakışlarımı bir süre yere değdirip yeniden bana baktı. Gözlerinden anlamıştım, annesini kaybettiğini. Burnunu çekti ve saçlarını arkaya attı. "9 yaşımdan beri her yıl onunla buraya yaz ayları gelir ve piknik yapardık." Elimi tuttu ve etrafı gösterdi. "Burası onunla benim gizli yerimdi."
