TAMAMLANDI✔✔
《𝓙𝓮𝓷𝓶𝓲𝓷》
Göklere çıkıp uçalım,
Yıldızlarla kayıp dilek tutalım.
Sonra da Tutulan dileklerin arkasındaki umudu alıp,
Gerçekleşecekmiş gibi insanlara anlatalım.
Ama önce kaybolalım,
Birbirimizde uzunca kaybolalım....
❄🔥
Jenmin, Ros...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm sonu reaksiyonunuzu baya merak ediyorum JBSCKJDFKBVJFK
Yıldızı doldurup başlasak bölüme=)
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Keyifli Okumalar ♡
Jimin ile yaptığımız konuşmanın ve onun yaptığı beni sevme itirafı üstünden bir kaç dakika geçmişti. Bense hala elimi tutan eline bakıyor ve daha da sakinleştiğim için az önce beni öptüğü gerçeği yüzünden utanma hissiyatının içime dolduğunu hissediyordum.
"Şey," dedim kafamı kaldırıp yüzüne nihayet baktığımda. Dalmışçasına beni izliyordu ve bu yüzümü örtme isteğimi oldukça körüklemiş durumdaydı. "saat 12'yi geçmiş olmalı ve Chanyeol beni arabada bekliyordu. Artık gitsek mi?"
Çenesinde bir kasılma olduğunda, "O-" diyecek gibi oldu ama kafamı hızlıca sağ sola salladım. "Chanyeol benden 3 yıl küçük ve kendisi küçük bir erkek kardeşi gibi. Yanlış anlamana sebebiyet verecek biri değil."
Yaptığım hızlı açıklamaya rağmen bakışları pek değişmese de beni onayladı ve elimi bu sefer tam kavrayıp ağaçların dışına ilerledi. Şokla elimi böyle tutup ilerlemesini izlerken çıplak ayaklarımla onu takip etmeye başladım.
Biz şu an da ele ele yürüyorduk değil mi?
Hee, birde az önce dudak dudağa öpüştünüz siz.
İç ses öyle dan diye hatırlattın ya, utangaçlığım nasıl geçti anlatamam!
"Jimin?" Ayakkabılarımın olduğu kısma vardığımızda ona seslendiğim gibi durup bana döndü. "Hmm?" Ellerimize bakışlarım gidip geldi ve dudaklarım iki yana gizlice kıvrıldı. "Elimi tutuyorsun ve biri bizi görebilir..."
Sadece bir kaç saniye önce olan gergin bakışları yumuşarken aslında ne kadar saçma bir cümle kurmuş olduğumu düşünüyordum ancak biz sevgili olduk lafını duymadan ağaçlar arasında yaptığımız konuşmanın bir sonuca vardığına beynime inandıramazdım sanırım-
"Sevgilimin elini tutuyorum, bunda ne var ki?"
Boğazıma takılan tükürüğüm beni kısa bir an Azrail ile selamlaşmaya yolladığında Jimin hafifçe sırtıma vurup, "İyi misin?" demişti endişeyle. Tabi canım oldukça iyiyim, anca hayatımın aşkı az önce beni sevdiğini itiraf edip şimdi de sevgilim diyerek kalp krizi geçirmeme sebebiyet veriyor.
Ben(!) oldukça(!) iyiyim(!)
Eğildiğim yerde en sonunda öksürüklerim durduğunda düzelip, "Evet, sadece bu... yani sevgilim lafı b-biraz ani oldu.." diye kesik kesik açıklama yaptığımda Jimin'in yüzüne rahatlık yayılmıştı. Hatta öyle bir rahatlıktı ki karanlıkta sırıttığını seçebiliyordum. Hoşuna gitmişti sanki bunu demem.
