Status: M.U.

m.u. 19 (stangers)

AN: hey...hi sa lahat..thank you po sa suporta.hoho. sabi nila..there are steps in moving on...

SAY THANK YOU..

SORRY...

and GOODBYE...

---

19

EVA JUSTINE/ASTIN’s pov

Feb 12.

Araw-araw pa rin siyang tumatawag. She texts every morning and before she goes to sleep. Ayoko nang saktan pa siya. things will just messed up. I know in time things will be okay. But for now I chose to be friends with her.

Tumatambay lang kami ni aryana sa kwarto ko.

“pwede ba natin siyang pag-usapan dito?”basag ni aryana sa katahimikan.

I nodded.

“kumusta na ba kayo?”

“friends…”

“hanggang friends lang ba talaga?”

Tumango lang ulit ako.

“dahil pa rin kay PJ?”

I sighed.”angdaming dahilan tol. Ayoko ng isa-isahin.”

“alam rin ni PJ ang tungkol kay Rann?”

“yeah. I told him. Ayoko ring magtago na kahit ano sa kanya.”

“just like the old times talaga ah”she smirked.”talo na pala yung manok ko eversince pa.”

Hindi ako naimik. Palm on my face at nagpangalumbaba ako.”tol!!! sakit ng ulo ko…”

“ikaw nga ulo..si rann puso…”banat pa niya.

“you know the situation tol…”

Tumango lang siya at kinalikot yung laptop. Kung nasasaktan si Rann nasasaktan rin ako. ayokong ipagpilitan yung relasyon na hindi ko alam kung may patutunguhan. Minahal ko siya. OO. Sigurado ako doon. pero may maghihintay bang magandang future para sa amin?

Si papa. ayaw niya sa ganung klaseng relasyon. siya ang unang taong tututol kung nagkataong ipinagpilitan ko ang gusto ko. I know his stand. At kung sinabi niyang ayaw niya. ayaw niya.

So I am diverting my feeling to PJ. Hindi rin naman ako mahihirapang ibalik yung dating nararamdaman ko para sa kanya now that I feel his sincerity.

“nga pala…ibinilin ka ni Rann sa akin bukas. Magkita daw kayo?”

“hindi pa ako um-oo.”

“umaasa siya…”

“tol…hindi ko na lang siya sisiputin..ikaw na bahala sa kanya oh..”

Tumango lang si Aryana and sighed.”pagod na akong nakiktiang disappointed si rann. Sana hindi na lang kayo nagkakilala tol”

Sana ganun rin ang naiisip ni Rann para madalian siyang kalimutan ako. sabi nga nila minsan nakakatulong ang galit minsan para mamotivate na magmove-on ang isang tao.

FEB 13.

3:00 in the afternoon. Napaulanan na naman ako ni rann ng mga messages. Pagkukulong sa kwarto lagn ang inatupag ko maghapon. Tulog kain lang.

Bzzt…bzztt…

Rann: please come…importante lang..

I stared at my phone. her image caller ID. Yung wacky pic niya na pinilit ko pa siya.