Edip Dağhan Gevheri: Şerefsiz hâlâ gelmedi. Neden, niye, sebep?
Ayşe Neva Sungur: Ay Dağhan, ne alıp veremediğin var adamla ya? Rahat bırak Esved'i.
Ayşe Neva Sungur: Yemek yiyoruz ayrıca.
Ayşe Neva Sungur: Ve işleri uzamış, birkaç gün daha burada.
Ayşe Neva Sungur: Sen neler yapıyorsun, Esved'e ikide bir şerefsiz deyip ısrarla artık dönmesini söylemekten başka?
Edip Dağhan Gevheri: Avengers izliyorum, etrafı kurcalıyorum, biraz annemin bestelerini dinliyorum, biraz babamla satranç oynuyorum.
Edip Dağhan Gevheri: Göreve dönene kadar günleri geçirme derdindeyim.
Ayşe Neva Sungur: Ne zaman geri dönmen gerekiyor?
Ayşe Neva Sungur: Daha iyileşmedin bile.
Edip Dağhan Gevheri: Bir aydır evdeyim neredeyse, artık dönmem gerekiyor. Haftaya pazartesi gideceğim.
Edip Dağhan Gevheri: İyiyim. Eskisi kadar ağrı yok, eskisi kadar karanlık değil görüntü. Hem gitmem ışıkları daha hızlı yakabilir, daha güçlü parlar. Orada olmak daha kolay hatırlamama sebep olabilir.
Edip Dağhan Gevheri: Sürekli arayan halimi hatırımı soran askerler var. Onları yalnız bırakmışım hissini aşamıyorum. Gideceğim.
Ayşe Neva Sungur: Ama çok erken yine de Dağhan.
Edip Dağhan Gevheri: Haftaya pazartesi gideceğim. Gitmeden gelebilir misin veya gitmeden bir şekilde seni görebilme imkânım var mı?
