ANNA (R18+)

21 I Am Anna

Hinding-hindi niya ito makakalimutan kahit sa pinakamaliit na detalyeng ipakita sakanya sa pisikal nitong kaanyuan.

Ang mga mata niya, kung pano ito tumitig sa kanya.

Labi, kung paano niya nakabisado ang kahulugan ng bawat ngiti at simangot nito.

Kanyang mga kamay at braso, sa pagkapit at paglapat nito sa kanyang balat, paghigpit ng kamao nito hanggang sa pagluwag.

At ang boses nito....

"Spread your fvcking legs." He shouted. Agad nitong ibinukang mabuti ang kanyang binti hanggang sa maramdaman nito ang metal na pumepreso sa kanyang magkabilang paa at magkabila ding dulo ng kamang hinihigaan niya.

Sumunod ang dalawa nitong kamay.Dinig ang pagsangga at dama ang lamig ng metal na posas sa kanyang mga kamay. Nang matapos siya tumayo ito at sandaling ininspeksyon ang bago niyang laruan.

"How is it?" She tried to move pero masyadong mahigpit ang pagkakakapit sa kanyang paa at kamay dahilan lara makaramdam ito ng sakit at ngawit.

"M-ahigpit." She answered and he just chuckled.

"So, it's perfect!" Hindi parin mawala ang ngiti niya. Sobrang lakas ng kabog ng puso niya, sa kaba, sa takot. Hindi siya makagalaw at sa hindi maintindihang dahilan nahihirapan din itong makahinga.

Dumagdag sa bigat sa dibdib niya ang pagbukas ng pinto ng at ang sorpresang labis na gumambala sakanya nang dire-diretsong pumasok ang mga kaibigan nito. Mas lalo siyang hindi makagalaw, makasigaw at unti-unting inaabot ang hininga niya.

Halos abutin ni Anna ang paghinga niya ng magising muli siya sa panibagong serye ng kanyang panaginip. Doon niya napagtanto ang pagtunog ng kanyang cellphone na siyang sumagip sa kanya. It's her mom.

"Darling, inistorbo ba kita? 9 am na kagigising mo lang ba?"

"I just had a couple of drinks kagabi Ma." She explained. Pinanood nito ang kanyang mama habang nag-aayos sa sarili, she's going to another conference. She's very busy but never forgets to call kahit nasa ibang bansa siya at magkaiba ang oras nila.

"Kung may problema ka o may nararamdaman ka, sabihin mo lang. I can always cancel my work for you." Napangiti si Anna.

"Of course Ma. Thank you."

"You both take care there. Kung inaaway ka man ni Zach you tell me okay." Ganito siya lagi, she often treats them like a kid.

"Don't worry Ma. We're okay." She ended the call as her mom ready to go.

Anna got up and cleaned herself. She has another chance to make this day good for her but when she suddenly saw a boquet of flower in front of her door, her mood change. Tatawag na sana ito ng kasambahay ng mabasa nito ang card na nakalakip dito. It's from Zach.

Somehow, this made her calm and for the very rare moment she decided to pick it up and place it on her work room kasama ng mga paintings niya. Zach's calling and she immediately answer it.

"Your room needs life so I thought of giving you flowers." He explained. To be honest, she's not offended by it, napangiti pa nga ito and so relieved by what he said. No other meaning.

"I brought it to my work room." There's an awkward silence from the other line but Zach pulled himself quickly and said it's okay.

"Anyway, may gagawin kaba mamayang gabi?" Confuse ito sa kung anong partikyular nitong tinatanong.

"I am attending for my colleague's dinner party so I'm thinking maybe you can join me." No one can see how nervous he is asking Anna to join him. He prepared himself get a no  from her. And then he remember how Anna reacted the last party, how can he forget that? Kung paano siya inatake sa pagiging overwhelmed sa dami ng tao.