"Mommy, where are we going?"
"It's a surprise." Kitang-kita sa mukha nito ang saya, buong-buo parin ang ngiti sa kabila ng pasa at sugat nito sa labi.
"Dad's gonna be so furious again." He mumbles. Tila nagkaroon ng pait ang ngiti nito at ang hindi nito matagong takot.
She managed to drive carefully kahit na abot langit ang kanyang takot pati narin ang pangingining ng kamay nito. Time to time din nitong tinitignan kung may nakasunod ba sakanila.
"Park!" Her son screamed in happiness.
Nagmadali itong lumabas ng kotse at kinuha ang mga maletang nakalagay dito habang hindi na nito napigilan ang pagtakbo ng kanyang anak papunta sa mga batang naglalaro sa park. Kitang-kita kung gaano pinagkaitan ng kalayaan ang bata para maexperience ang mga ganitong bagay. They lived in rules and fear.
Halos mabitawan pa nito ang hawak niyang phone para kontakin ang taong pakay nito. At sa hindi kalayuan, napalitan ang takot ng saya.
Mahigpit niya itong niyakap.
"Everything's going to be okay now." He whispered in assurance. Hindi nito mapigilan ang saya.
Nagsimulang kolektahin ng mga tao nito ang mga bagahe.
"We need to go." Agad na nilingon nito ang kanyang anak sa pwesto kung saan alam nitong naglalaro. Napatakbo na lang ito nang makitang, wala ito dito.
"Anak?!" Halos madapa na ito sa kakahanap bawat sulok ng lugar.
Bawat segundo ay napakahalaga at habang tumatagal ang paghahanap nito dito, muli nanaman itong nakaramdam ng matinding takot. Sumisikip ang lugar at tila dumidilim ang paligid.
"Nakita niyo ba ang anak ko?!"
Pinagtitinginan ito ng mga tao na tila ba isa siyang baliw. Patuloy sa pag-agos ang kanyang luha hanggang sa marating nito ang bench sa isang sulok.
"Nathaniel?!" Sigaw nito. Para itong nabunutan ng tinik sa dibdib sa pagkakataong lumingon ang bata.
"Mommy!" Sagot nito.
Subalit napaatras na lang ito nang makita ang pamilyar na lalaki malapit sa inuupuan ng kanyang anak.
"Mommy, come here." Nilibot nito ang tingin sa paligid at hindi nga ito nagkakamali, napapalibutan ito ng mga tao ng kanyang asawa.
"We need to go." Ani ng kasama nito.
"H-indi... Hindi pwede..." Pagtanggi nito. Hindi nito pwedeng iwan ang kanyang anak.
"Mapupunta lang sa wala lahat ng 'to!" Hinawakan nito ng mahigpit ang kanyang kamay ng akmang lalapitan nito ang kanyang anak.
"Let's go." Pinigilan siya nito at sapilitang inilayo.
She can hear her son's voice calling her name. It broke her. In a hopeless state, she beg.
"Ang anak ko. Hindi ko siya pwedeng iwan." Nagmamakaawa ito.
"You need to make sacrifices. Hindi siya titigil na hanapin ka kung pati anak niyo isasama mo." It was the wise thing to do.
"Hindi ko kaya...." Hagulgol nito habang sapilitang isinasakay sa kotse. Nag-umpisa narin silang habulin ng mga ito.
Running and chasing. Everything became so dark when she heard a gunshot.
"Are you okay?" She can hear his worried voice but the darkness is suffocating her.
It was a long chase and drive. Wala siyang ibang nasa isip kundi ang ang anak niya.
"We're safe." Wala siyang lakas para humakbang. He touch her face and wipe her tears.
"You have to remember, he's not going to hurt your son." Sariwang sariwa parin sa isip nito ang pagtawag ng kanyang anak sa kanya pati narin ang pagmamakaawa nitong wag siyang umalis.
Niyakap niya ito at muling pagkakataon dito nito naibuhos ang matinding pangungulila sa babaeng kaharap nito. His first love. After how many years, they both feel the security in each others arms.
"I'm still not ready." She cries.
"Hindi kita pipilitin but I will not let you come back to that place and let him touch you ever again." Diin nitong sabi habang walang tigil niyang hinahaplos ang mukha nito.
She's devastated thinking about her son. Kumalas ito sa pagkakayakap at hinayaan ang sariling mapag-isa sa kwartong inilaan sa kanya. They planned this escape, everything pati narin sa mga susunod pang araw. She prepared for this pain, but it's too hard, it's more painful than the punches of his husband.
She's looking herself at the mirror. Sa muling pagkakataon, muli nanaman nitong sinisi ang ang sarili. Galit na galit ito sa kanyang mukha, sa kanyang mahabang buhok, sa kanyang buong katawan. Lahat ng bukambibig ng asawa niya sa kanya.
Her anguish let her do her something she's dying to do. Metal easily attract her eyes. She reach for the scissors. Walang alinlangan nitong ginupit ang mahabang buhok. It was a mess. Hoping that it will ease the anger and pain shes feeling. Subalit, wala parin nangyayari.
She screamed crying and threw the scissors at the mirror dahilan para mabasag ito. Pieces of it fall on the ground.
Narinig nito ang pagpapanik at dire-diretsong katok sa labas.
"Gen!"
"Gen"
Doing his freaking best to open the door. But it's all too late, seeing her in a fvcking mess, covering with her own blood.
She's breathing.
Crying still.
Blood is dripping.
She cut her face using the piece of glass. He can't even recognize her face from the cuts and blood. He immediately pull her into his chest and carried her out. He called for a driver and rush to go to his hospital.
"Come on, Genesis! Why?!" He cries. Bakas ang matinding takot sa mga mata nito at pag-aalala. Natatakot na sa pagkakataong ito, mawala ulit ang pinakamamahal niya.
For the very first time, she did something that can ease her pain. In this brutal state, she smiled.
"I ruined her precious thing."
BINABASA MO ANG
ANNA (R18+)
Mystery / Thriller"Some secrets refuse to stay buried." Anna, who is residing in the US, was finally convinced by her art agency to fly back to the Philippines to receive the proper recognition and a bigger opportunity as an artist. This was also the best way to prov...
