Isang katok ang dahilan para sa wakas ay mapatayo ito sa kanyang tinatrabaho. Hinayaan nito ang sariling maging busy sa pagpipinta lalo na't nalalapit na ang exhibit na karamihan sa kanyang likha ang ibibida. Buong linggo din niyang itinuon ang pansin sa kanyang trabaho, sa paraan ding ito unti-unti niyang nililibang at winawala ang sarili sa anumang bumabagabag sa kanyang isip.
Nagulat si Anna ng makita nito ang kasambahay pagbukas ng pinto hawak ang bouquet of red roses.
"Ma'am para daw po sa inyo." Napakaganda ng mga bulaklak at tila nahihirapan na ang kasambahay sa pagbuhat nito kung kaya't inutusan niya itong ilapag muna.
"San po nanggaling?" Tanong nito subalit walang maisagot ang kasambahay dahil hindi narin nito naitanong at hindi rin ito sinabi ng nag-deliver.
Napansin ni Anna ang card na nakaipit sa mga rosas at agad na kinuha ito. Wala rin siyang ideya kung sinuman ang nagpadala nito.
"Tu me manques." It isn't handwritten, no name either.
Napakunot ng noo si Anna. Kinuha nito ang kanyang cellphone at doon hinayaang ipaintindi sa kanya kung ano ang nasa card.
Bumilis ang tibok ng puso niya sa sandaling maintindihan niya ito. All you can see in her face is horror. Tinignan nito ang kasambahay na tuwang-tuwa sa ganda ng rosas at walang ideya kung anong nangyayari.
"A-te, ibalik niyo yan..." Pinagmasdan siya nito at tila hindi naintindihan ang kanyang sinabi kung kaya't inulit ni Anna ito.
"Pero Mam, bakit po?" Walang kaide-ideya ang kasambahay.
"Ibalik niyo yan, sa susunod na may magpadala ng ganito hwag na hwag niyong tatanggapin." Ngayon lang nakita ng kasambahay ang ganitong side ni Anna. Nanginginig ang kamay nito sa pagpigil ng hindi mapaliwanag na galit dahilan para kabahan ang kasambahay.
Iniwan niya ito at isinara ang kanyang pinto. Paulit-ulit itong naglakad sa iisang direksyon at balisa. Nanatili siyang ganito at blangko ang pag-iisip ng ilang minuto hanngang sa mapagpasyahan niyang pumunta sa lugar kung saan siya makakahinga, she wanted to clear her mind, gusto niyang takasan ang oras na 'to.
She went upstairs at their rooftop. Trying to get some fresh air and little ray of sunshine. Gusto niyang mabulag sa liwanag ng araw ng kahit sandali lang. She inhaled and exhaled her worries and then close her eyes.
"Are you okay?!" Nagulat si Anna sa presensya ni Zach. Hingal na hingal ito at kita sa noo ang pagsilip ng kanyang pawis. He's supposed to be in his office.
She just stared at him questioning his presence with her eyes. Lumapit si Zach dito at kinuha ang magkabila niyang braso.
"I said are you okay?!" Bakas sa mukha nito ang pag-aalala at hindi nito maintindihan ni Anna.
"O-f course. Why?.... Why are you here?" What is up to him. He's acting weird.
"Ate Lily called. Did you take your meds?"
What is happening to him. Mas lalong naguguluhan si Anna at sa totoo lang hindi na ito natutuwa.
"Why would I take such....." What he said just process on her mind.
"Bakit tumawag si Ate Lily? Are you...." And boom she understood it finally. She look at him so annoyed. Tinanggal nito ang kanyang kamay sa kanyang braso and step backward, avoiding him.
"Anna...." He tried to come closer at her but she immediately stop him.
"Si Ate Lily lang ba inutusan mong bantayan ako o lahat sila?" She smiled sarcastically. She just hates it when someone is trying to treat her like child. She's not ill and is f*ckin OKAY.
Hindi makapagsalita si Zach, ngayon lang din niya napagtanto na hindi rin tama na hindi nito sinabi kay Anna ang tungkol dito pero ano pa nga ang eexpectin sa taong sobra lang kung mag-alala lalo na ng masaksihan niya ito sa akto.
"I AM OKAY. How many times should I say it to everyone." She's now angry. She don't want this.
"Please just.....stop. Stop worrying about me."
Zach is ashamed for himself. Now that this thing is happening with Anna, he knows now the effect of deciding impulsively. All his life being dumb was never in his vocabulary, he's wise and smart. This is not him really.
What the h*ll did I do?!
He ask himself, thinking how can he survive in this situation.
"Stop thinking about me."
Para itong alarm clock na bumangon sa kanya.
"I'm not. I am thinking about Mom." He expressed so casual. Of course, he can never go wrong kapag ang nirason niya ang kanilang ina.
"Looks like you're okay. I can personally tell it to mom. I guess, I can now go." He look at his watch before leaving Anna.
Naiwan si Anna ng hindi parin gumagaan ang pakiramdam at mas lalong gulo ang pag-iisip.
BINABASA MO ANG
ANNA (R18+)
Misterio / Suspenso"Some secrets refuse to stay buried." Anna, who is residing in the US, was finally convinced by her art agency to fly back to the Philippines to receive the proper recognition and a bigger opportunity as an artist. This was also the best way to prov...
