𝑺𝒕𝒐𝒑 𝑻𝒊𝒎𝒆// 𝑫𝒏𝒇 𝑷𝑳

17. 𝐓𝐞𝐥𝐥 𝐦𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐦𝐞

Ten rozdział miał być "normalny", ale przez tytuł mam trochę inny plan...

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Pov. Dream

Odpuściłem sobie narazie podróż. Chciałem pobyć z Gogi'm jeszcze przez chwilę na odległość. Bałem się tego co mam zrobić. W między czasie zrobiłem oczywiście listę rzeczy, które mi są potrzebne na przepłynięcie tych 7 000 kilometrów.

Ale dla George'a kilometry nie miały dla mnie znaczenia. Tak kochałem go i kocham. Miałem wrażenie, że on też coś do mnie czuje. Przynajmniej tam w środku, ale boi się mi tego powiedzieć. Słowo "wrażenie" jednak daje wiele do myślenia.

Nie mogłem tak dłużej myśleć bo bym się chyba załamał. Nie patrzyłem na godzinę, która jest u George'a. Nie chciałem tego zrobić. Nie chciałem myśleć tylko o sobie. Mógłbym teraz nawet w tedy umrzeć bo nie pomyślałem o Gogi'm tylko o sobie. Zachowałem się egoistycznie. Mogłem zająć się czymś innym, ale i tak zadzwoniłem do Geroge'a. Jestem idiotą i debilem. Jeśli George teraz spał i miał włączony dźwięk powiadomień to na 100% go obudziłem.

Zaskoczyłem się jednak kiedy George odebrał i nie wydawał się tak bardzo zmęczony. Jakby to on nie spał. Może Gogi kazał mi chodzić spać po mimo tego, że sam tego nie robił? Czułem się z tym jeszcze gorzej....

G: Hey Dream. Jak tam u ciebie?

D: Czemu nie śpisz George...?

G: Mogę zapytać ciebie o to samo

D: No cóż ja... Ale mam być szczery?

G: Jeśli nie chcesz to nie musisz

D: Nie chcę cię okłamywać George...

G: Więc sam sobie tym odpowiedziałeś Dream

D: No to George.... Wolę być szczery i chcę też przeprosić, że do ciebie dzwonię o tej godzinie. Chociaż nawet nie wiem jaka jest u ciebie godzina, ale po prostu nie pomyślałem o tym, że możesz spać. Głupio mi z tym, ale przechodząc do rzeczy to-

G: Wiem, że może być ci głupio czy coś, ale na prawdę nie masz powodu Dream. Możesz do mnie pisać i dzwonić o każdej porze, ale szybciej odbiorę niż odpiszę. Czasami mogę spać, ale grzebać w jakiś szafkach czy coś. Przepraszam też, że ci przerwałem, możesz kontynuować.

D: No więc George.... Myślałem o tobie, a prawda jest taka, że myślę o tobie cały czas. Nie mogę przestać, mam twoje zdjęcia wszędzie gdzie tylko mogę. Jedyne czego mi teraz brakuje to twojej bliskości George. Chcę cię zobaczyć, przytulić i dotknąć twojej ręki tak jak to zrobiłem z odbiciem, które było w notatniku. Tak kocham cię George i mam nadzieję, że wiesz o tym. Mam nadzieję, że wiesz o tym, że nie zostawię cię.

G: Dream ja- ja nie wiem co powiedzieć....

D: Możemy milczeć jeśli chcesz. W tedy wydaje mi się, że słyszę bicie twojego serca. Wydaje mi się, że jestem blisko ciebie.

G: Przestań Dream... Proszę. To dla mnie nie do końca komfortowe. Znaczy... Miło się tego słucha, ale.. ale nie wiem co mam odpowiadać Dream.

D: Mam cię przestać kochać George? O to ci chodzi? Jeśli chcesz to mogę

G: Nie Dream... Nie chodziło mi o to... Tylko... Dream ja po prostu nie potrafię. Nawet gdybym cię kochał to nie jestem w stanie tego powiedzieć. Problem nawet jest w tym, że nie wiem czy cię kocham Dream i trochę nie komfortowe jest słuchać tego co do mnie czujesz kiedy nie jest się pewnym swoich uczuć do tej samej osoby...

D: Tego to nawet ja się nie spodziewałem George... Ale twój mózg nie dał ci nic do zrozumienia na początek? Coś typu „To jest on jest tą osobą George“

G: Jedyne co mam w głowie to pustkę Dream. Nawet nie jestem w stanie stwierdzić co do ciebie czuję. Wiedziałem, że jestem debilem, ale nie sądziłem, że tak wielkim...

D: Nie mów tak o sobie George... Błagam... A mógłbyś zrobić coś dla mnie?

G: Zależy co Dream

D: Geroge... Wiem, że to będzie dla ciebie trudne, ale po prostu powiedz, że mnie kochasz...

G: Dream... Ja nie mogę

D: Jutro już do ciebie jadę George. Chcę chociaż raz usłyszeć to od ciebie przez telefon.

G: Ja... Kocham cię Dream... Kocham cię Dream i nie chce stracić

D: Dziękuję George... To chciałem usłyszeć, a jeśli jeszcze nie widziałeś to zobacz co wsadziłem do ramki z odbiciem mojej ręki.

G: Nie sprawdzałem, ale dzięki za informacje

D: Będę już kończyk George. Do zobaczenia

G: Do zobaczenia Dream

Usłyszałem, że Geroge powiedział, że mnie kocha. Nawet jeśli to było nie prawdą to powiedział to. Chwilę potem kiedy już się rozłączyłem zauważyłem, że George jeszcze do mnie coś napisał.

„Też trzymałem swoją dłoń na twoim odbiciu Dream :) <3“ 

Teraz już naprawdę nie wiedziałem co miałem myśleć. Może George poczuł ulgę kiedy to powiedział? Nie chcę zadawać sobie zbędnych pytań, nie chcę znowu się zadręczać. Znowu. No właśnie to też. Najlepiej było skupić się na tym co będzie. Na tym, że wreszcie spotkam Geroge'a.

Wystarczyło mi jednak myśli na jego temat. Chciałem żeby mój mózg chociaż na 5 minut od niego odpoczął. Więc zaczołem pisać kolejną piosenkę.

It's not true
Tell me I’ve been lied to
Crying isn't like you, ooh
What the hell did I do?
Never been the type to
Let someone see right through

Baby, won't you take it back?
Say you were tryna make me laugh
And nothing has to change today
You didn’t mean to say "I love you"
I love you and I don't want to

Up all night on another red-eye
We wish we never learned to fly high
Maybe we should just try
To tell ourselves a good lie
I didn't mean to make you cry, I

Baby, won't you take it back?
Say you were tryna make me laugh
And nothing has to change today
You didn't mean to say "I love you"
I love you and I don't want to

The smile that you gave me
Even when you felt like dying

      We fall apart as it gets dark
   I'm in your arms in Central Park
   There's nothing you could do or                             say
  I can’t escape the way, I love you
      I don’t want to, but I love.
                  (Billie Eilish)

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

I tak pięknie przebrnęliśmy przez ten rozdział, który ku mojemu zdziwieniu miał 1 000 słów.

Jak zawsze mówię, że napiszę sobie rozdział na max. 600 słów to mi nie wychodzi, a jak chcę na 1 000 napisać to piszę na 200
Ugh
Ale no dobra okey
Zbliżamy się do końca tej książki