UNUTAMAM SENİ|BÖLÜM24

175 3 0
                                    

Arkamı döndüm.Asansörden dışarı çıktım.Ona doğru yürüdüm.Çok şaşırmıştı beni karşısında görünce.
Etrafta ki bir kaç boş masa arasından ilerleyerek yanına gittim.
Parmaklarının arasında tuttuğu sigarasına baktım.Benim sigaraya baktığımı fark ettikten sonra yandaki masanın üzerinde bulunan tabakada sigarayı söndürdü.
Ceketini sandalyelerin birine asmış,gömleğinin bir kaç düğmesini açmıştı.Saçları dağınık,sakalları yeni uzuyordu.Onun bu halleri beni üzüyordu.Ona yardım etmek istiyordum.O eski halindeki toparlayan,her şeyle ilgilenen Tarık olmasını istiyordum.Ama o burada,tek başına darmaduman halde öylece duruyordu.Ve hiç sevmediği sigaraya başlamıştı.
Yanına geçerek, bende gecenin muhteşem manzarasına seyre daldım.O da cama dönerek, benimle beraber izlemeye başladı.
Bi süre konuşmadan,öylece durduk.Süren sessizliği bozmaya karar vererek konuştum;
"Akif amca..Çok üzüldüm.Umarım kısa zamanda iyileşir."
"Umarım."dedi,elleri cebinde.
"Neden geldiğini biliyorum.Evet.Doğru.Babam istediği için onunla evlendim.Ve babam istediği sürece onunla evli kalacağım.Onun bu hastalığı yenmesi için morele ihtiyacı var ve ben tek çocuğu olarak bunu ona borçluyum.Her ne kadar o annemi ölüme terk etsede ben yapamazdım."
Bunları söylerken ne kadar acı çektiğini ben biliyordum.Çünkü hikayelerimiz aynıydı.Çünkü her ikimizde ailesi için kaçmıştık bu aşktan.Acı çeksekte..
Bana döndü;
"Sana aşığım.Hala ilk günkü gibi.Eksiksiz.Beni unuttun diyordun ya!İstesemde unutamam seni."
Ellerini cebinde çıkardı ve saçlarını karıştırmaya başladı.Sandalyedeki ceketini aldı,giydi.Ceketine sinen kokusu geldi burnuma,ona sarıldığımda içime çektiğim o muhteşem kokusu.
"Ama bunu yapamam.Sen annen için yapamadıysan,bizimle İstanbul'a gelemediysen,bende babam için bunu yapamam.Özür dilerim."

UNUTAMAM SENİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin