𝐈 𝐍𝐞𝐞𝐝 𝐒𝐨𝐦𝐞𝐛𝐨𝐝𝐲 [𝐇𝐲𝐮𝐧𝐥𝐢𝐱]

Bölüm 12

08.52

H: Hey günaydın Yongbok

09.48

H: Hala uyuyor musun, neden şirkette değilsin?

10.35

F: Günaydınnn. Ben bugün şirkete gelmeyeceğim Jinnie.

H: Sonunda Yongbok. Neden mesajlara bakmadın?

F: Uyuyordum bir kaç gündür yorulmuşum. Endişeleneceğini düşünememiştim üzgünüm.

H: Neden özür diliyorsun kkkk. Doktor randevun saat kaçtaydı?

F:12'de. Ama ben erkenden gidip istenilen testleri yaptıracağım.

H: Şuan gelmem mümkün değil ama 12'de orada olacağım.

F: Buna gerek yok Jinnie kendim gidebilirim.

H: İtiraz istemiyorum bu sefer geleceğim. Şimdi provaya geri dönmem gerekiyor görüşürüz <3

Telefonu kenara koyup yerine geçtiğinde kaldıkları yerden devam etmişlerdi.

...

~"Konuşmayı sakın unutma! Artık kendimizi affettirmemiz gerekiyor. "

"Tamaaam unutmam."

Eşyalarını alıp onu izleyen çocuklara öpücük attıktan sonra asansöre binmek için odadan çıkmıştı. Hızlıca binip giriş katına inmesini beklerken, aklına gelen düşüncelere engel olamıyordu.

*Ya bir şey çıkarsa. Hayır çıkmayacak çıkacak olsaydı şuan canı yanıyor olurdu ama yanmıyor. Ya da yanıyor da bana mı belli etmiyor. Lanet olsun çık artık beynimden. *

Düşüncelerin kaybolması umuduyla kafasına vurup, onu bekleyen araca binmişti. Yol boyunca doktorun söyleyeceklerini düşünmüş, kendini olumlu şeyler olacağına zor da olsa inandırmıştı. Kapısını açan şoföre gülümseyip indiğinde hızlıca hastaneye girmiş, Felix'in ona söylediği kata çıkmıştı. Bekleme koltuğunda oturan çilli çocuğu görünce kollarını sarıp boynunu öpmüştü. Arkasındaki sıcaklıkla irkilen Felix, dönüp boynunu öpen çocuğa bakmış, karşısında Hyunjin'i görünce gülümsemişti. Ne kadar mutlu gözükmeye çalışsa da yorgun olduğu her halinden belli oluyordu.

"Geç kalmadım değil mi?"

"Hayır tam zamanında geldin. Az sonra bizi çağırır."

Yanına oturmuş, minik elleri kendi ellerinin arasına almıştı. Bunu yaptığında karşısındaki bedenin titrediğini fark etmişti. Daha da yaklaşıp gözlerinin içine bakmıştı.

"Korkma hiç bir şey çıkmayacak. Kötü düşünceleri kafandan at tamam mı?"

Kafa sallamış ve masum şekilde gülümsemişti. Onları çağıran ses ile ayağa kalkmış ve odaya girip, doktorun onlara gösterdiği yere oturmuşlardı. Doktor eline aldığı kağıtları incelerken bir yandan da sorular soruyordu.