Łk1, 39-46
„Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana”
Maryja podjęła decyzję! Będzie Matką Zbawiciela. Ta pokorna dziewczyna z Nazaretu nie patrzy
tylko na swoją wygodę. Postanawia wyruszyć z pomocą w góry do swej ciotki Elżbiety, żony kapłana
Zachariasza. Spotkanie dwóch bliskich osób, które różni tak wiele; wiek, usytuowanie społeczne,
doświadczenie życiowe- ale łączy jedno, a właściwie jeden; mały człowieka pod sercem Maryi, ale
ciągle wieki i Wszechmogący Bóg- Jezus! Który już w łonie swej matki zaczyna swoją działalność.
Przez usta mamy wypowiada pozdrowienie, które napełnia Elżbietę Duchem Świętym. Ciotka, żona
kapłana nie może powstrzymać swej radości i kieruję w stosunku do swojej młodszej krewnej słowa
pełne mocy Ducha Świętego; „Błogosławiona jesteś pomiędzy niewiastami i błogosławiony owoc
twojego żywota! Skąd dana mi ta łask, że matka Pana mego przychodzi do mnie?”
Maryja ruszyła w drogę; to jej pierwsza pielgrzymka, a Elżbieta to pierwsza osoba, która poczuła
radość ze spotkania z Jezusem i Jego Matką. Bóg zaprasza także mnie do wyruszenia w drogę, może
czasami górzystą, wymagającą ode mnie wyrwania się wygodnego miejsca w moim życiu. Zaprasza
do wstania z kanapy i założenia wygodnych butów. Przestań spoglądać na to co ludzie mówią. Nie
tak jak widzi Bóg widzi człowiek. Maryja ufa ogromnej tajemnicy, którą obdarzył ją sam Bóg. Nie
ogląda się na to „co powiedzą ludzie”, czuję, że powinna być właśnie teraz z Elżbietą i nie zważając
na niebezpieczną drogą i opinie innych. W oczach ludzi jest zwykłą wieśniaczką z Nazaretu w oczach
Boga jest prześliczną korną, królewskim diademem najszczęśliwszą spośród kobiet! A jak jest ze mną?
• Czy ufam Słowu, które wypowiada do mnie sam Bóg podczas modlitwy, lektury Słowa
Bożego?
• Czy wierzę w to, że dla Boga Ojca jestem prześliczną koroną, Królewską Córką?
• Czy bardziej ufam słowu wypowiedzianego przez ludzi czy Boga?
• Jak wyglądają moje relację?
• Czy potrafię być darem człowieka dla człowieka?
Modlitwa:
Maryjo, Matko łaski Bożej! Ucz nas być darem człowieka dla człowieka. Oręduj do swojego Syna za
nami, aby Jego Duchu dał nam zdrowy wzrok, abyśmy nie patrzyli tylko oczyma ludzi, ale odkrywali
Go na każdej drodze, pielgrzymim szlaku naszego życia, w relacjach i osobach, które spotyka naszej codzienności. Amen
