With My Childhood Friend (bxb)

Chapter 14 - He Cornered Me

A N D R E I

x

We are now at the court para magpractice ng basketball. I am a varsity player since senior high at hindi sa pagmamayabang ay isa ako sa pinakamagaling sa team namin.

My teammates started to do warm ups while I'm just sitting alone waiting the game to start.

Napansin ko din si Xylver na hindi mapakali sa isang sulok. Paikot-ikot ito while looking at his wristwatch. Afterwards he stopped then immediately smiled looking at the bleachers. Nang tiningnan ko, i saw Darwin smiling back at Xylver at mukhang kakarating nya lang.

"Kaya naman pala hindi mapakali, hinihintay ng mokong si Darwin". Sabi ko sa sarili.

And for some reason i had this idea at the back of my brain saying na baka may something sa kanila. Because looking at them seems like they're sweet.

Then i had a sudden realization...

Bat ko ba sila iniisip? Bat ba ko nagkakaganto? Bwisit!

What have you done Darwin?

I can't even concentrate the game thinking about that. Maraming beses akong napagsabihan ni coach to focus. I was so destructed.

After the game, coach called me at his office. At alam kong sermon ang aabutin ko dun. Lumapit si Xylver sakin looking concern.

"Ayos lang yan bro... By the way, gabi na and i know sayo sumasabay si Darwin pauwi at mukhang matatagalan ka pa so.... Ako nalang maghahatid sa kanya pauwi". Sabi nya.

Tsk! Mas lalo tuloy akong nagdududa sa kanila.

"Edi ihatid mo". Sagot ko nalang at lumakad na papuntang office ni coach.

Pero deep inside bigla nalang ako nainis sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.

x

D A R W I N

Medyo natagalan ako bago makapunta sa court kasi hindi ko natandaan masyado ang daan papunta dun.

When i got there, i saw Xylver smiling at me. I don't know but everytime we see each other, he smile and that makes me smile too. Umupo na ko sa bleachers para panoorin ang laro nila.

Nahagip ng mata ko si Andrei again with his serious face, kung titingnan mo sya Parang wala syang pakealam sa paligid nya. Haayyss ganun ba talaga kalala ang pagbabago nya? I mean sobra kasing malaki ang pinagbago nya kasi nung mga bata pa kami he was so energetic and approachable. Anyway, the game was started.

And the girls cheered for them. Nagsisigawan as if it was a final game e sa pagkakaalam ko practice lang naman yun.

Mas natutok pa ang atensyon ko nang makashoot si Xylver ng three points. Kaya mas lalong umingay ang court.

Napadako naman ang tingin ko kay Andrei. Ewan ko ba pero parang hindi sya in sa game. I mean oo naglalaro sya pero parang nasa iba ang mundo nya. Maraming beses nga din syang pinagsasabihan ng coach nila e. He seemed destructed. Bakit kaya?

x

Gabi na ng matapos ang laro nila. And this is my first time na makauwi ng late. No choice din kasi ako dahil kasali si Andrei sa basketball team nila kaya kailangan ko talagang maghintay na matapos ang laro para makauwi na kami. Speaking of Andrei, bat kaya hindi ko pa sya nakikita, asan na ba yun? Di kaya nauna na yun sa parking area? Then i saw Xylver na papalapit sakin.