With My Childhood Friend (bxb)

Chapter 36 - The Night Full of Love

A N D R E I

x

I don't really know what has gotten to Darwin's mind for skipping our class at ang lumabas sa campus nang mag-isa at magpaulan. I was so worried kanina kakahanap sa kanya. I called him so nalaman kong lumabas sya ng campus. There was something in his words, alam kong may problema, he sounded like crying that made me go outside the campus urgently to find him.

Sobrang lakas ng ulan Sabayan pa ng kulog at kidlat. Wala akong makita sa paligid kundi ang buhos ng malakas na pag ulan, nag-aalala din ako baka makabangga o bumangga ako pero mas nag-alala ako kay Darwin, baka may kung anong mangyare sa kanya.

Naaninag ko ang isang pigura ng tao sa isang waiting shed so i stopped my car there. Then i  eventually confirmed it was Darwin.

Hindi na ko nagdalawang isip na lapitan sya at yakapin ng mahigpit. Oh thank God he's safe.

"Ano bang ginagawa mo Darwin? Ano bang problema mo ha?!". Pero hindi ko napigilan ang sarili kong pagtaasan sya ng boses gawa ng sobrang pag-aalala.

He did not answered me, he cried instead. That made me sad seeing him in this situation. I don't know what his problem, but I'm going to help him fixed it.

"We're going home". I uttered then inalayan ko syang makapasok sa kotse ko habang umiiyak parin sya.

x

When we got home i received a text message from mom na hindi sya makakauwi dahil sa sama ng panahon. The whether is so unpredictable. Wala naman akong naririnig na may paparating na bagyo or something lately e. I just sighed heavily.

Inabutan ko na agad ng towel si Darwin para makapagpunas sya dahil basang-basa sya. Pero hindi nya yun tinanggap, bagkus dumiretso lang sya paakyat.

Ano kayang problema?

So i followed him to ask him about it. Bago pa man sya makapasok sa kwarto nya ay pinigilan ko sya. Hinawakan ko ang braso nya at pinaharap sakin.

"Darwin ano bang problema bat ka nagkakaganyan? Bakit ka nag skip ng klase? At bakit ka lumabas ng campus ng mag-isa?!". Agad kong tanong sa kanya.

"Let me go Andrei, I don't want to talk with you, i just want to be alone please". Kalmado nyang sagot pero mababakasan mo parin ng lungkot sa kanyang mga mata.

"Hindi kita bibitawan unless di mo sinasabi kung anong problema mo".

"Wala akong problema Andrei! Okay?! Let me go". Sigaw nya. Di ko inaasahang mapagtataasan nya ko ng boses.

"Wala?". I took a deep sigh. "E bakit ka lumiban sa klase? Di ka naman ganun ah at ano yung sinasabi mo kanina when i called you na itigil ko na ang panliligaw sayo? Hindi ko maintindihan kong anong nangyayare sayo Darwin, please sabihin mo sakin"

"Fine! Tama ka Andrei, gusto kong itigil mo na ang panliligaw mo sakin. Itigil na natin to dahil wala ring patutunguhan to. Now, let me go". Maluha-luha nyang sinabi at saka nya tinanggal ang kamay kong nakahawak sa kanyang braso.

I don't get his point. I was questioning myself kung may nagawa ba kong mali dahil bigla bigla nalang syang nagkaganto. There must be a reason why he said that and i badly want to know what it is.