ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ဦးး♥

အပိုင်း(၃၅)

- တောက်..!!

ဒေါသထွက်ကာ မျက်ဝန်းထဲမှမျက်ရည်အချို့ စို့တက်လာလေတယ်..
" ငါ့ကိုဂရုမစိုက်တာလား.."
ထို့နောက် အောက်မှာ လဲကျနေတဲ့ အောင့်ကိုသွားထူပေးရင်း

- မင်း.ရူးနေပီလားး.ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ...

ေသွးတွေကြားမှ..

- ဟင့်အင်..ငါမသိဘူး.ဒါပေမဲ့.ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ..

ငိုကြွေးနေခဲ့ပြန်သည်..

- အောင်ရယ်..ငိုမနေနဲ့တော့နော် ငါမင်းကိုဆေးထည့်ပေးမရ်..လာ

......

​.ခြံထဲ.က သစ်ပင်ရိပ်အောက်မှာ..တယောက်ရင်ခွင်ထဲကို တယောက်ဝင်ပီး..နှစ်သိမ့်ပေးနေကြတဲ့အဖြစ်ကို..ဟေဝန် မကြည့်ချင်တော့​ေလာက်အောင်..မိုးမမြင် လေမမြင်ပဖစ်နေကြတယ်..ဟေဝန် ဒေါသထွက်ရုံကလွဲပီး..သူဘာတစ်ခွန်းမျှ သွားမပြောခဲ့

- အဟင့်..ဟင့်
- ငိုမနေနဲတော့နော် ပိုင်ကိုယ် ရှိနေပီ..မကြောက်နဲ့တော့..

ကျောလေးကို ပွတ်ကာ..တရှိုက်ရှိုက်နဲ့ ငိုကြွေးနေတဲ့ ပိုင့်ကို ထည်ဝါ နှစ်သိမ့်ပေးနေလိုက်သည်

- ဟင့်အင်..ပိုင်မကြောက်ပါဘူး..စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့တာ..ဟင့်..

နေပိုင် ရင်ခွင်ထဲမှထွက်ပီး..

- ကျေးဇူးတင်ပါတယ်shine. ဒီလိုအချိန်မှာ ပိုင့်အနားမှာရှိပေးလို့

ထည်ဝါ ပိုင့်ရဲ့ ဆံပင်လေးတွေအား ဖွပေးလိုက်ရင်း

- ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး..ကိုယ်ကသာ ပိုင့် ကိုပြန်ကျေးဇူးတင်ရမှာ..မင်း ကိုယ့်ကိုကူညီပေးခဲ့တာဒီထက်တောင်မကဘူးလေ..

- ပိုင်အဆင်ပြေပါတယ်..သူ..သူပိုင့်ကိုဘာမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူး..အတင်းအကြပ်နမ်းခဲ့တာကလွဲပီးပေါ့

- သေချာလိုလား..ဒါဆိုကုတင်ပေါ်မှာ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ..

- မုန်းလို့..သူ့ကိုမုန်းလို့..

- မုန်းလို့..ဟုပ်လား နေပိုင်ပြောချင်တာက သူနဲ့သိခဲ့တာလား..

- ဟုတ်တယ်..ပိုင်တို့ဒီထက်အရင် စင်ကာပူမှာတွေ့ခဲ့ကြတယ်...