ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ဦးး♥

အပိုင်း(၃၇)

" ဦးးဦးသတိထားပါအုံးဦးကိုခေါ်လို့မရတော့ဘူး..လုပ်ကြပါအုးံ..ဦးအဟင့်..ဦးးအဟင့်.ဟင့်.ကယ်ပေးကြပါ..ဦးကိုခေါ်လို့မရတော့ဘူး.."

ေခါင်းကနေသွေးတွေအဆက်မပြတ်ယိုစီးနေပီး..ခွေကြနေတဲ့ ထည်ဝါ့ကို ဟေဝန်သူ့ရဲ့ရင်ခွင်လေးထဲ ထည့်ကာ..အော်ငိုနေခဲ့သည်..အကူညီတောင်းပေမဲ့လည်း..သူ့ကိုဘယ်သူ့ကမျှ အရေးမလုပ်ခဲ့..စိုးရွားလိုက်တဲ့အိမ်မက်..
ဟေဝန်..မျက်စိစုံမှိတ်ကာ..ကြောက်နေခဲ့တယ်..အိမ်မက်ထဲမှာ..ဦးသူ့ဆီကထွက်သွားခဲ့ပီလေ..
အိမ်မက်ရဲ့အပြင်ဘက်မှာတော့..ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့နဖူးလေးပေါ်မီာ ချွေးတွေစို့လာတဲ့အထိ သူဒီအိမ်မက်ကို ကြောက်နေခဲ့သည်..မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပေမဲ့လည်း..မျက်တောင်လေးတွေမှာ မျက်ရည်တွေစို့တက်လာခဲ့သည်...

- ဦးးဦးးထားမသှားပါနဲ့..ဦးကြောက်တယ်

အိပ်နေရင်း ရောင်ကာ..အသံတွေထွက်လာတော့ ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ထည်ဝါ နိုးလာခဲ့သည်..

- ခလေးးဦးရှိတယ်လေခလေးရဲ့..မကြောက်နဲ့နော်..ဦးကိုကြည့်ပါအုးံခလေးလေး..

ဟေဝန့်ကိုလှုပ်နိုးလိုက်တော့..ဟေဝန်မျက်လုံးတွေပွင့်လာခဲ့သည်..ထိုအခါဟေဝန် ထည်ဝါ ကိုမြင်ကာမှ ထထိုင်လိုက်ပီး..သူ့ရဲ့ဦး လွတ်ထွက်သွားမှာစိုး၍အလား..ထည်ဝါ ရဲ့လည်ပင်းကို တင်းကြပ်စွာ ဖတ်လိုက်ရင်း..တရှုံ့ရှုံနဲ့ငိုနေခဲ့သည်..

- အဟင့်..ဟင့်..အီးဟီးးဟင့်ဦး..ကျနော့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့နော်..ဟင့်

ထည်ဝါ ကျောပြင်လေးကိုပွတ်ပေးကာ

- ခလေးရယ်..မငိုနဲ့တော့နော် ဦးရှိတယ်..ခလေးအနားကနေ ဘယ်မှမသွားဘူး..ဟုပ်ပီလား..တိတ်တော့နော်..ဦးရဲ့ခလေးလေး

ဟေဝန် ဖတ်ထားရာကနေခွာလိုက်ပီး
ဦးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမှာ နေလိုက်သည်..
ဟေဝန်ရဲ့ မျက်ရည်လေးတွေကို သူ့ရဲ့လက်မလေးနဲ့ ညင်သာစွာသုပ်ပေးလိုက်ပီး..

- မငိုနဲ့တော့နော်..နှခေါင်းကြီးရဲနေပီ..

ဟေဝန်ပြုံးလိုက်ရပြန်သည်..