L.O.V.E. (COMPLETED ✔)

😄Chapter 29😄

3 months later

Eunjin's POV

''ජිමින්''

මගෙ කටින් පිටවුණේ එච්චරයි. එතකොටම නර්ස් කෙනෙක් එක්ක ඩොක්ටර් කෙනෙක් ආවා. මම වටපිට හැරිලා බලද්දි දැක්කෙ මගේ ඇඳට හේත්තු වෙලා නිදන් ඉන්න මගේ ඔන්නිවයි සෝෆා එකේ නිදන් ඉන්න යුන්ගිවයි. 

''ඔව් මන් ඉන්නෙ හොස්පිට්ල් එකක. ඒත් මොනවද මන් හොස්පිට්ල් එකේ කරන්නේ. මගේ අතට කටුත් ගහලා තව සේලයිනුත් දෙනවා. ඇයි මම මෙහෙ ඉන්නෙ. මට මොකක්ද තියෙන ලෙඩේ''

මම එක එක ඒවා මතක් කර කර ඉද්දි ඩොක්ටර් මාව චෙක් කලා. එතකොට ඔන්නි ඇහැරිලා හිටියේ.

''මෙයාට දැන් හොඳයි. තව රෙස්ට් කරන්න දෙන්න.'' ඒම කිව්වෙ ඩොක්ටර්

''හොඳයි ඩොක්ටර්'' ඒම කිව්වේ හියුන්ජින්

ඊටපස්සෙ ඩොක්ටර් එක්ක නර්සුත් රූම් එකෙන් එළියට ගියා. 

''ඔන්නි මට මොකක්ද වුණේ ඇයි මන් හොස්පිට්ල් එකක ඉන්නේ'' මම ඇහුවා.

''ඔයාට මුකුත්ම මතක නැද්ද?''

''නැහැ😌''

'' ඩොක්ටර් කීවෙ ඔයාට අමතක වුනත් අමතක වෙන්නේ ඒ සිද්ධිය විතරයි කියලා. වෙන ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෑ කියලා කිව්වා''

'' ඒ සිද්ධිය කිව්වෙ මොකක්ද?''

'' ඔයාට හිමින් ඒක මතක් වෙයි. බලෙන් මතක් කරවන්න හොඳ නෑනේ.''

''ජිමින් කොහෙද? මට නිකන් එයාටත් මොනාහරි වුනා වගේ මතකයි''

'' මේ මාස තුනේම ඔයා ළඟ හිටියේ එයා. දැන් ටික වෙලවකින් එයා එයි''

''මොහ්! මාස තුනක්''

'' ඔව් ඔයා මාස තුනක් කෝමා එකක හිටියේ.''

'' බොරුනේද ඔයා කියන්නේ. මන් ඔයාගෙ යුන්ගි වගේ එහෙම නිදාගන්නෙ නෑ''

ඒකට නම් නිදාගෙන හිටපු යුන්ගියා ඇහැරුනා. 

'' මන් මේ හිටපු දවස් ටිකට දැනගත්තා මගේ නෑනා මට වඩා හෙන නිදිකුම්භරී කියලා😂😂''

'' අනේ මේ මගෙන් මුකුත් අහගන්නැතුව ඉන්නවද?''

'' අසනීප වෙලත් කඩ නම් අඩු වෙලා නෑ නේද?''