CURSED [TAMAMLANDI]

1.2

Bu olanları aklı almıyordu. Nasıl oluyordu da kimliğini biliyorlardı? Yaşlı kadını bir süre izledi. Kimdi, kimleri tanıyordu bir fikri yoktu ama sanki birine çok benziyordu.

"Siz, bana kim olduğunuzu söyleyecek misiniz?" Kafasını iki yana sallayıp gülümsedi.

"Henüz değil Adrien. Ama çok yakında öğreneceksin." Gözleri Nathalie'ye kaydığında ona gülümsüyordu. Bu kadını nereden tanıyordu?

"Siz, Usta'yı tanıyor musunuz?" Yaşlı kadın iç çekti. İçten içe söylemek geliyordu ama henüz yapamazdı.

"Bunu sana söyleyemem Adrien. Dediğim gibi. Henüz değil." Genç adam ayağa kalktı ve kadına baktı.

"Peki size güvenebilir miyim?" Kadın Nathalie ile bakıştı ve tekrar gülümsedi.

"Eğer ona güveniyorsan bana da güvenebilirsin." Adrien kapıya doğru ilerlerken Nathalie yaşlı kadının elini tuttu.

"Teşekkür ederim."

"Ona dikkat et. Dediğim gibi kimse bilmemeli." Kafasını sallayıp yüzünü buluşturdu Nathalie. Bu kendisine bile zor gelirken Adrien için oldukça zor olmalıydı. O sırada dışarıdan bir ses duyuldu.

"Nathalie, akumalı!" Kadın, genç adamın yanına koşarak onu sakladı.

"Bir yerde dönüşmen gerek Adrien." Kafasını sallayıp ara sokaklardan birine girdi. Kalbi yerinden çıkacak gibiydi.

"Plagg, pençeler dışarı!" Büyük bir boynuzlu atın yanına gitmek için çatılardan atlarken leydisini gördü.

"Merhaba kedicik."

"Leydim." Beraber akumasını çıkarmaya çalışırken çok yorulmuştu. Başaramayacak gibi hisetti.

"Böcüşüm bir fikrin var mı?" Uğur böceği şanslı tılsımını kullanarak etrafı incelerken korkuyordu. Henüz göremememişti ama bir şansı daha vardı.

"Bir fikrim var kedi. Onu oyalar mısın?" Kafasını salladığını gördüğünde Uğur böceği yola çıktı. Birine daha ihtiyacı olacaktı.

"Chloe sana ihtiyacım var. Buraya gelir misin?"

"Tamamdır. Arı uçuyor." Birkaç dakika sonra yanlarında Kraliçe arı ile boynuzlu ata saldırıyorlardı. Çok yaklaşmışken Kara Kedi ileri savruldu.

"Kedi!" Uğur böceği kedinin yanına koştu ve ellerini yüzüne koydu.

"İyiyim."

"Değilsin."

"Leydim, iyiyim." Uğur böceği kediye sarıldı ve onu duvara yaslayarak oturttu.

"Burada bekle kedicik. Sakın kıpırdama." Kara Kedi hafifçe gülümsedi ve ikisinin akuma çıkarmasını izledi. Sonunda başarmışlardı.

"Gün geçtikçe zorlaşıyor."

"ShadowMoth."

"Haklısın." Kraliçe Arı uzaklaşırken Uğur Böceği kedinin yanına koştu.

"Nasılsın?"

"Çok daha iyiyim." Ellerini tutup kediyi kaldırdığında Nathalie ve yaşlı kadın onları izliyordu.

"Birbirleri için yaratılmışlar."

"Kesinlikle."

"Ama bu o adam gidinceye kadar gerçekleşmeyecek."  

               ✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

Kedinin nasıl olduğunu düşünmekten gözüme uyku girmemişti. Sonuçta o bir zamanlar sevgilimdi. Ve hâlâ sevdiğim adamdı.