CURSED [TAMAMLANDI]

1.7

"Merhaba Inez."

"Merhaba Marinette." Alya, Nino ve ailesi ile bir kamp gezisine katılmıştı bu yüzden ikisi de okula gelmiyordu. Ve o gün kedi ile konuştuğumuz şeyler aklımdan çıkmıyordu.

"Buna inanamıyorum Chloe. Benim bir halam var fakat bundan haberim yok. Ya babam? Sence biliyor mu?" Chloe bir süre düşündü. Neye karar vereceğini o da kestiremiyor gibiydi.

"Bilemiyorum Marinette. Ama eğer ki onu görürsen kesinlikle konuşmalısın. Sana anlatacağından eminim. Birbirinizi çok sevdiğinizi söylemiştin." Kafamı salladım ve önümde oturan Inez'i izledim. Birkaç hafta okula gelmemişti ve bugün yeni geliyordu. Nedenini sormalıydım.

Dışarıdan çığlık sesleri yükseldiğinde herkes camlara koştu. Bir kişi hariç. Arkamı döndüğümde Inez sınıfta yoktu. Peşinden gitmeye karar verdim çünkü bir mucize sahibi olabilirdi. O ortalıkta yoktu. Nereye kaçmış olabilirdi?

"Psst! Mari buradayım." Kedinin sesini duyduğumda baktım. O burada ne arıyordu?

"Hemen dönüşmezsen her yer yıkılıp dökülecek. Hızlı ol." Kaşlarımı çattım. Benim Uğur böceği olduğumu bilmiyordu ki! Başıma inen bir darbeyle gözlerim kararmıştı ve sonrası koca bir karanlık.

"Hayır Nathalie. Doğruyu öğrenmeden onu bırakmayacağım."

"Onu izledim diyorum Gabriel. O bir mucize sahibi değil!" Gözlerimi yavaş yavaş açarken karşımda bir Agreste ve şuana kadar Limburg bildiğim bir Dupain-Cheng vardı.

"Merhaba küçük böcek. Demek uyanmışsın." Inez'in sesini duyduğumda soluma döndüm. Oradaydı. O bir his canavarı mıydı?

"İşin bitti his canavarı." Birden yok olduğunda ağlayacaktım resmen. Adrien'ın babası ShadowMoth'tu.

"Sen bunu ona nasıl yaparsın?" Kızgınlıkla yüzüne baktığımda alaycı bakışlar attı.

"Adrien'ın hayatına karışmadığını sanıyordum. Demek Uğur böceği olunca işler değişiyor."

"Ben Uğur böceği değilim!" Kafasını salladı ve kahkaha attı.

"Merak etme Marinette Dupain-Cheng. Seni o mucize kutusunu almak için tutuyorum. Evine gidecek ve o kutuyu bulacağım. Eğer o kutu evindeyse Uğur Böceği sensin demektir. Ve bu sayede hem küpelere hem de mucizelere sahip olacağım. Sonrasında geriye sadece kedi kalıyor. O da vasattan başka bir şey değil." Önümde diz çökmüş benimle konuşuyordu. Suratına tükürdüm. Onunla böyle konuşamazdı. Yüzünü sildi ve ayağa kalktı.

"Ah, tabi ki. Erkek arkadaşlar değerlidir." Saçlarımdan tutup çekti ve dosdoğru yüzüme baktı.

"Ama o mucize kutusunu elime bir alayım. Nefesini ilk ben keseceğim." Gözlerimden yaş gelmeye başlamıştı. Saçlarımı bıraktı ve masasına yürüdü.

"Halletmem gereken küçük bir iş var Nathalie. Ona göz kulak ol." Kafasını salladığını görünce korkmaya başladım. Umarım hâlâ iyi biridir. Gabriel odadan çıkınca gözlerine baktım. Ve anında yanıma geldi.

"Dikkatli olmalısın Marinette. O kimseye acımaz."

"Biliyorum hala. Onunla bizzat ben savaştım." Ona dediğim şeyi duyduğunda hızla bana baktı.

"Ne dedin?"

"Biliyorum. Yıllarca benden sakladığın sırrını biliyorum. Ama nedenini anlamıyorum. Dahası var mı? Eğer yoksa bırak rahat öleyim." Kapı açıldığında kedinin geldiğini gördüm. Ağlamıştı.

"M-marinette?" Kafamı iki yana salladım.

"Üzgünüm kedi. Başaramadım." Gülümsedi ve yanıma geldi.

"Sorun yok. Buradayım." Ellerimi çözerken Nathalie'ye bakıyordu.

"Felix ile konuştun mu?"

"Ayarlamaya çalışıyor."

"Benden ne saklıyorsunuz?!" Sinirle ikisine baktığımda kedi beni kucağına aldı.

"Anlatacağım meleğim. Anlatacağım prensesim. Ama sabret. Şimdi olmaz." Evden çıktığımızda ağlamaktan gözlerim şişmişti. Bana neden yalan dolu bir hayatı yaşatmak zorundalardı?

"B-beni yalnız bırak."

"Marinette..."

"Nolur, beni yanlız bırak." Kafasını iki yana salladı ve bana sarıldı.

"Yapamam meleğim. Özür dilerim ama seni yalnız bırakamam." Kollarımı ona sardım ve hıçkırıklara boğuldum. Artık kutuda,mucizelerde umrumda değildi. Tek umrumda olan benim dışımda herkesin bir şeyler bildiğiydi. 

Merhabaa, bir bölümle daha karşınızdayımm

Bölüm biraz kısa ama hikayenin temelini anlamanız için yazdığım bir bölüm o yüzden diğer bölüm de en kısa zamanda gelecekk

Umarım beğenmişsinizdir sizi seven ve öpen bir admin 💋

Bölüm nasıldı?