KABANATA 1: SAINT LUIS MORTUARY

302 53 176
                                    

Sumasabay sa tempo ang galaw ng paa ni Kassie habang malakas ang tugtog sa loob ng kaniyang kotse. Nakahinto siya at hinihintay na mag- go ang traffic lights. Ilang saglit pa, umandar na muli ang mga sasakyan sa kalsada. Naghe-headbang pa siya habang nagmamaneho. Sumasabay siya sa liriko ng kanta ng isang Hard Metal Rock Band noong 90's. Lumaki siya sa 90's era at sa totoo lamang nahihirapan siyang makisabay sa mga bagong tugtugin ngayon.

"Yeah!" sigaw pa ng dalaga. Pinaling niya sa kaliwa ang manibela. Halata sa ayos ni Kassie ang pagiging boyish. Nakasuot lang siya ng coroner t-shirt, denim jeans, at sneakers. Hindi siya lesbian, mahilig lang siyang pumorma at kumilos na parang lalaki. Ngunit kahit ganito si Kassie ay maganda naman ang mukha ng dalaga.

Makinis at maputi ang kaniyang balat. Maikli lamang ang buhok na bagay na bagay sa bilugan niyang mukha. Malalaki pa ang mga mata na napapaligiran ng mahahabang pilik. Matangos din ang ilong. Natural din ang pagkapula ng kaniyang mga pisngi. Mukha siyang manika.

Iyon nga lang, mukha rin siyang siraulo habang mag-isang nagja-jaming sa loob ng kotse. Marami sigurong manliligaw sa kaniya kung hindi lang siya 'sabog' katulad ngayon.

Ilang saglit pa ay nakarating na rin siya sa tapat ng Saint Luis Public Hospital. Dito siya nagtratrabaho bilang isa sa mga coroner ng mortuary.

Umikot siya sa likod ng building para makapunta siya sa parking lot. Nang makahinto sa lote ay pinatay na rin niya ang Bluetooth speaker ng kotse. Tinanggal niya ang seatbelt, kinuha ang shoulder bag na nasa passengers' seat at isinukbit sa balikat. Kinuha niya ang remote lock device ng kotse na nasa gilid ng manibela at ibinulsa iyon. Pagkakuha ng mga gamit, lumabas na siya at isinara ang pinto ng kotse.

Naglakad siya patungo sa pangatlong building ng St. Luis Public Hospital. Hindi naman niya kailangan gumamit ng elevator dahil sa first floor lang ang opisina niya. Nakapasok na siya sa lobby at ang una niyang nakita ay ang dalawa niyang assistant na nakaupo sa bench at nanonood ng tv.

"Hinukay ng hindi kilalang lalaki ang bangkay ng isang dalaga sa Heaven's Peace Memorial Garden sa Commonwealth, Quezon City Manila. Sa ngayon ay iniimbestigahan ng mga pulis ang guard at sepulturero." Dinig na dinig sa lobby ang malakas na volume ng TV.

"Bakit naman kaya huhukayin 'yon?" nagtatakang komento ni Rica.

"Matagal na iyang gawain. May mga nagnanakaw talaga ng mga gamit ng mga patay. Malay mo may gintong accessories na kinabit doon sa bangkay bago nilibing," sagot lamang ni Mauro sa babae at nagkibit ng balikat.

"Eh kung gamit lang ang kailangan nila bakit pati katawan ay nawala?" kunot-noo namang tanong ni Rica.

"Bakit nandiyan pa kayo?" Lumapit si Kassie sa dalawa.

"Good morning po. Nandito na po pala kayo," bati ni Mauro na tumayo. "Ito po oh." Inabot nito ang mga files at documentation ng mga bangkay sa morgue.

"Parang ang dami kong kailangang gawin na death certificate. Ang dami namang namamatay ngayong araw." Pagbibiro ni Kassie at tumawa pa nang i-skim reading ang laman ng mga papel.

Pero hindi natawa sina Mauro at Rica. Siya lang ang natawa sa sarili niyang biro. Napasimangot tuloy si Kassie.

"Magbibihis lang ako ng PPE. Dumiretso na kayo sa post-mortem room," bilin niya sa dalawang assistant. Ibinalik niya ang mga documents kay Mauro.

​🇫​​🇪​​🇹​​🇮​​🇸​​🇭​Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon