❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)

Chapter 13

Zawgyi

ဒီတစ္ပိုင္းကေနစၿပီး မူရင္းနဲ႕ Eng Translation နဲ႕ေပါင္းၿပီး အိုင္က သင့္ေလ်ာ္သလို ဘာသာျပန္ေတာ့မွာပါ။

အခန္း (၁၃)
ျမစ္ကမ္းေပၚကလွိုင္းမ်ား

႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ထိုေမးခြန္းကို ၾကားေသာအခါ အေတြးတစ္ခုရသြားသည္။ သူမက ေခ်ာင္းဟန႔္ၿပီး ေခါင္းကိုခါလိုက္သည္။ "မေကာင္းပါဘူး" သူမက သူ႕ကို လက္ထဲမွကိတ္ကို ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာသည္။ "ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျမည္းၾကည့္ေလ။ သိမွာေပါ့"

"ေကာင္းၿပီေလ။ ကိုယ္ျမည္းၾကည့္မယ္" စုန့္ယြီမင္က ႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ ေျပာသည္။ သူက သူမေပးထားေသာကိတ္ကို မစားဘဲနဲ႕ သူမဘက္သို႔ တိုးလာၿပီး လာနမ္းလိုက္သည္။ သူက သူမႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းေနခ်ိန္တြင္ေတာင္ သူမက ကိတ္ကို ဝါးေနဆဲျဖစ္သည္။

သူမက ဤအျဖစ္ကို မေမွ်ာ္လင့္ထားေပ။ သူ႕ကို တြန္းလိုက္ေသာ္လည္း ထိုသူက ေသေအာင္ေလးလြန္းလွသည္။ သူမ၏လက္က သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ရွိေနၿပီး သူကလည္း တစ္လက္မေလးေတာင္ မဖယ္သြားေပ။

သူမ ဆက္ခုခံျခင္းကို ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕အနမ္းက ႏူးညံ့ၿပီး ျငင္သာ၏။ မေရရာေသာခံစားခ်က္တစ္ခုက သူမကိုျဖတ္စီးသြားသည္။ သူမ ထိုအနမ္းႏွင့္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

သိပ္မၾကာပါေခ်။ ခနေနေတာ့ စုန႔္ယြီမင္က သူမကို လႊတ္ေပးၿပီး အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္သည္။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းသည္ သူမ၏နားတြင္ ရဲတက္လာကာ သူ႕ကို မၾကည့္ဝံ့ေတာ့ေခ်။

စုန႔္ယြီမင္က သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ေနရထိုင္ရက်ပ္လာၿပီး သူ႕ကို ေမးလိုက္၏။ "ဘာၾကည့္ေနတာလဲ။ ကြၽန္မမ်က္ႏွာမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနလို႔လား"

စုန႔္ယြီမင္က ၿပဳံးကာေျပာသည္။ "အင္း။ ႏွင္းပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြ ရွိေနတယ္။" သူေျပာသည့္အတိုင္း အမွန္ပင္ သူမ၏ပါးျပင္တြင္ ပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးက ကိတ္မုန႔္ညပ္ညပ္ေလးမွ အခ်ိဳမ်ားႏွင့္အတူ ကပ္ေနေလသည္။

႐ႊယ့္တုန္ထင္းသည္ မအံ့ဩဘဲမေနနိုင္ေတာ့ေခ်။ သူမမ်က္ႏွာေပၚမွ ကိတ္မုန႔္ကို သူ ဘယ္လိုေတာင္ စားနိုင္တာတုန္း? စုန႔္ယြီမင္က ၿပဳံးၿပီး ေလွေပါင္းမိုးထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေလွာ္တက္မ်ားကို ေကာက္၍ ေလွကို ဆက္ေလွာ္၏။ သူ၏ ၾကည္လင္ေသာသီခ်င္းသံက အျပင္ဘက္မွ ပ်ံ့လြင့္လာသည္။