Zawgyi
အခန္း (၁၇)
အဲ့ေတာ့ ကိုယ္တို႔အခု ဘာလုပ္ၾကမလဲ
စုန႔္ယြီမင္က ႐ႊယ့္တုန္ထင္းကို မင္းသမီးေပြ႕ခ်ီသည့္ပုံစံမ်ိဳးကဲ့သို႔ ေစြ႕ခနဲေပြ႕ခ်ီလိုက္ေလသည္။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းမွာ လန႔္သြားၿပီး အားခနဲေအာ္မိမလို ျဖစ္သြားကာ စုန႔္ယြီမင္၏ လက္မ်ားကေတာ့ သူမခါးနားတြင္ တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားသည္။
သူမက အႏွီတံငါသည္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ "ဘာလုပ္တာလဲ"
စုန႔္ယြီမင္၏မ်က္လုံးက သူမ၏လည္ပင္းနားမွ တစ္စုံတစ္ခုက ေယာင္ေယာင္ေလးေပၚေနေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ သူက အသံနိမ့္နိမ့္ျဖင့္ ေျပာလာသည္။ "မင္းအကၤ်ီဝတ္ထားတာ ပါးပါးေလးေလ"
႐ႊယ့္တုန္ထင္းက အမွန္ပင္ အကၤ်ီပါးပါးေလးဝတ္ထားကာ မသိစိတ္အရ သူမလည္ပင္းနားမွ အကၤ်ီစကို ဆြဲစု၍ သူမမ်က္ႏွာသည္ေတာ့ နီျမန္းသြားေလသည္။
စုန႔္ယြီမင္က သူမကို ကုတင္ေပၚျပန္တင္ေပးလိုက္ရင္း
"ဒီေန႕ေတာ္ေတာ္ေအးတယ္။ မင္းကလည္း အဖ်ားသိပ္မေပ်ာက္ေသးေတာ့ အိပ္ယာထဲမွာပဲေန။ ကိုယ္ပဲ ခ်က္ျပဳတ္လိုက္မယ္"
႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ပ်ာပ်ာသလဲပင္
"မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မ အဖ်ားေပ်ာက္ၿပီေလ။ ရွင့္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခ်က္ခိုင္းရမွာလဲ။ ဒါက နည္းနည္း"
စုန႔္ယြီမင္က သူမစကားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။ "ကိစၥမရွိပါဘူး။ မင္းမရွိခင္တုန္းကလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲပဲ ခ်က္ျပဳတ္လာတာပါ။ ပန္းကန္နဲ႕ ထမင္းစားတူေတြ နည္းနည္းေလးတိုးလာ႐ုံပဲေလ"
"ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မတို႔က လက္ထပ္ၿပီးၿပီပဲေလ" သူမက ႏူးညံ့စြာ ေျပာသည္။ "ဒါေတြအားလုံးကို ကြၽန္မပဲ လုပ္ပါ့မယ္"
စုန႔္ယြီမင္က ၿပဳံး၏။ "အဲ့ေတာ့ ကိုယ္တို႔ အခုဘာလုပ္သင့္လဲ"
႐ႊယ့္တုန္ထင္းက သူမနားမလည္နိုင္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္ကိုေတာင္ ဘယ္နားထားရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ သူမက ၿပဳံးကာ "ရွင္ ဒီေန႕ အျပင္မသြားေတာ့ဘူးလား"
YOU ARE READING
❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)
RomantizmThis is not my own creation. Just translation. Both Unicode and Zawgyi. Eng name က ကိုယ့်ရဲ့ message board မှာ ရှိပါတယ်နော်။
