Zawgyi
အခန္း (၃၆)
ျခေသၤ့ဟိန္းသံကိုေၾကာက္ေနေသးတယ္တဲ့လား
စုန့္ယြီမင္က လက္ႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္ထားကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေဝးမွေန၍ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာသြားေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးကို ၾကည့္ရင္း သူ၏ေယာက်ာ္းပီသေသာအၿပဳံးသည္ ေပၚထြက္လာ၏။
လူအိုႀကီးက်န္းက ေျပာ၏။ "သူတို႔ သြားၾကပါၿပီဆို..."
စုန႔္ယြီမင္၏ အၿပဳံးက ႏြမ္းလ်ေနသည္။ "မဟုတ္ဘူးေလ၊ ငါတို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္က်ရင္ အားနဲ႕မာန္နဲ႕ ေနလို႔မရဘူးလားကြာ"
လူအိုႀကီးက်န္းက ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္။ မင္းနားမလည္ပါဘူးကြာ။ မင္းမိန္းမရဲ႕ အျပစ္တင္သံက ငါ့မိန္းမရဲ႕ ျခေသၤ့လိုဟိန္းသံနဲ႕ ယွဥ္ရင္ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြ"
"အိုးး" စုန႔္ယြီမင္က ေျပာသည္။ သူသည္ လူသူကင္းမဲ့ကာ တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိေသာ ေတာအုပ္ဘက္မ်ားသို႔ စူးစိုက္ၾကည့္ကာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ "ဝူလင္သခင္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့မင္းက ျခေသၤ့ဟိန္းသံကို ေၾကာက္ေနေသးတယ္တဲ့လား"
အဘိုးအိုသည္ သူႏွင့္အတူမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး လက္ေနာက္ပစ္၍ မ်က္လုံးမ်ားကို က်ဥ္းေျမာင္းထားကာ ဆိတ္ဆိတ္ေနေနေလသည္။
ေဆာင္းေနျခည္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သည္ ေရျပင္၏ အဆုံးအစမဲ့မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ေတာက္ပေနသည္။ စကၠန႔္ႏွင့္အမွ် ေနေရာင္ျခည္က ေဖ်ာ့ေတာ့လာကာ ေအးစိမ့္စိမ့္နိုင္လာသည္။
သူတို႔၏ေျခရင္းတြင္ေတာ့ မၿပီးဆုံးေသးေသာ ေဝ့ခ်ီကစားနည္း ရွိေနသည္။ ဘုတ္ျပားေပၚတြင္ ၾကမၼာဆိုး၏ သေကၤတမ်ားရွိလ်က္။
႐ႊယ့္တုန္ထင္းသည္ေတာ့ ရႈယင္ႏွင့္ လူအိုႀကီးက်န္းတို႔ အတူေနၾကသည့္ ၾကည္လင္ေခ်ာင္းစြယ္႐ြာထိပ္ရွိ အုတ္ႂကြပ္မိုးထားေသာ အိမ္ေလးထံ ဆြဲေခၚသြားခံေနရသည္။
သူမတို႔က ႏြေးႏြေးေလးျဖစ္ေနေသာ အုတ္ခုတင္ေလးေပၚတြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြအေနအထားျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
ရႈယင္က ႐ႊယ့္တုန္ထင္းႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာေနဆဲတြင္ ခ်ဳပ္လက္စအဝတ္ကို ဆက္ခ်ဳပ္ေန၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ရႈယင္၏ ကြၽမ္းက်င္ေသာအခ်ဳပ္အလုပ္ကို ေလးစားစြာ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ "ဝိုးး၊ အစ္မက အရမ္းေတာ္တာပဲ"
YOU ARE READING
❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)
RomanceThis is not my own creation. Just translation. Both Unicode and Zawgyi. Eng name က ကိုယ့်ရဲ့ message board မှာ ရှိပါတယ်နော်။
