Genes Vs Profesör x karşı

18.Bölüm Ahmet ve Burak

Burak Ahmet için elinden geldiğince yardımcı olmuştu Ahmet Kendine gelmişti ama Ahmet İdile yüzleşecek gücü yoktu korkuyordu ama sonunda Burak'ın telefonu çalmıştı arayan ise idil di Burak Ankara'ya gitmesi gerekiyor du Ahmet'e de ısrar etmişti sonunda Ahmet gelmeyi kabul etti ama dışarıda bekliyecekti Ankara'ya birkaç saatte varmışlardı Ahmet şirketin karşısında küçük bir kafeye gitmişti Burak şirkette gitmişti Ahmet kafede boş boş dururken birden bire Ahmet ve yağmur gelmişti yanında da Sinem vardı Ezgi de vardı  Bülent şirkette gidiyordu Ahmet hemen oradan uzaklaşmıştı Ezgi çıkan kişiyi birine benetmişti peşinden gitmişti sonunda durduğunda Ahmet gördüğünde şaşkın bir şekilde kalmıştı hemen Ahmet'e sarıldı.

Ezgi–Ahmet sen yaşıyorsun ama nasıl.
Ahmet–konuşacak iyi bir yere gidelim.
Ezgi–peki ya ne oldu o kaza da.
Ahmet–ben fabrikanın sığnana gittim sonra gözlerimi açtığımda Burak bana yardım etti söylediğine Göre dereden kenarında Baygın bir haldeymişim onlar bana yardımcı oldu tedavi için Burak ve Nehir ellerinden geleni yaptılar.
Ezgi–peki neden geri dönemedin idile neden.
Ahmet–korktum benim yüzümden başına gelmeyen kalmadı neredeyse kızımız ölüyordu ben kendime kızgınım idilin yüzüne nasıl bakayım.
Ezgi–ama yapmalısın idil çok zor zamanlar geçirdi bu yüzden bilmesine hakkı var sana iyi veya kötü davranabilir ama üstesinden gelmelisiniz.
Ahmet–sağol bunu yapacağım zamanı geldiğinde ama o zamana kadar lütfen benden kimseye bahsetme.
Ezgi–pekala ama bir önce söyle.
Ahmet–pekala.

Ahmet Ezgi den ayrılmıştı ve Burak'ı bekliyor Ezgi de kafeye geriye geri dönmüştü.
Bu sırada Burak şirkette idilin yanına varmıştı arkasından Bülent yetişmişti sonunda idilin odasına gelmişlerdi içeride idil ikisini bekliyor du.

İdil–evet sizi neden çağırdımı söylemek istediğinizden bir şüphem var ama hepsini anlatacağım kısacası şirkette yanımda çalışmanızı istiyorum Burak sen teknoloji üzerinde Bülent sen güvenlik üzerinde çalışacaksınız ama eğer bunu kabul edersiniz.
Burak–pekala bu sıra hiçbir işim yok zaten.
Bülent–bizi zaten işe alma konusunda söylemiştin.
İdil–evet ikinize verdiğim sorumluluk başka.
Bülent–pekala kabul ediyorum.
Burak–idil sana söylemek istediğim hatta göstermek istediğim birşey var en geç herkesi alıp benim evimde bekliyorum.
İdili–nedir o neden ki.
Burak–bunu gördüğün zaman öğrenirsin ama şimdiden çok üzgünüm.
İdil–pekala o zaman yarın görüşürüz.

Burak şirketten çıkmıştı Ahmet Burak'ı Arabanın yanında bekliyor du arabaya binip geriye dönyorlardı Burak Ahmet'e olanları söylemişti Ahmet itiraz etse de en sonunda kabul etti Ahmet eve geri döndüğünde yarını bekliyor du yoğun düşünceler içinde en sonunda Sabah olmuştu idil öğlen gelmişti çocuklar vardı arkadaşları vardı Burak idili dışarıda karşılamıştı.

Burak–merhaba Nihat geldiniz.
İdil–evet bize göstermek istediğin nedir nehir sende mi buradasın neler oluyor.
Burak–çok özür dilerim bunu öncesinde söylemeliydim içeride.
İdil–ne diyorsunuz ben bakmaya gidiyordum ne var.
Ahmet–merhaba.

İdil Ahmet'i gördüğünde şoka girmişti Ahmet idilin yanına gelmişti idil o anda bayılmıştı Ahmet idili düşmeden tutmuştu diğerleri de içeriye gelmişti Ahmet'i gördüklerinde şaşırmıştı Ahmet idili koltuğa yatırım Kendine gelmesine sağlıyordu İdil kendine geldiğinde Ahmet'i gördüğünde hemen sarılmıştı Burak herkese olanları anlatmıştı idile tekrar özür diliyordu erken söylemeliydi diye idil kızgın değildi daha doğrusu çok mutluydu Ahmet hayattaydı ve iyiydi İdil de cansuyla olan herşeyi anlatı Ahmet üzülüp ağlamaya başladı ama oğlunu ve kızını gördüğünde daha da mutlu olmuştu hemen oğluna sarılmıştı kızınıda herkes olanları konuşuyordu Ahmet'i asıl derinden sarsan ise cansu'nun ölmesiydi Ahmet bir süre sonra idilin telefonunu kimse fark etmeden cansu'nun numarasını almaştı ve hemen kendi yöntemiyle Burak'ın bilgisayarına gitmişti şansa herkes dışarıdaydı Ahmet cansu'nun yerini bulmuştu Tekirdağdaydı gece olduğunda herkesten gizli evden çıkmıştı Burak'ın arabasını almıştı önce gizlice anahtarları almıştı sonra da arabayı alıp kaçmıştı sesi duyan herkes kendini dışarıya atmıştı herkes oradaydı bir tek Ahmet yoktu Ahmet gitmişti.