Merhabalar kar kraliçelerim.❄️
Nasıl gidiyor hayat, zaman dertleşelim biraz.
Dertlerimizi atıp bölüme odaklanalım mı o zaman.
Bu bölümün emojisi 🪆bu olsun beğendiğiniz yerlere koyarsınız.
Oy vermeyi unutmayınız.
Şarkı: https://youtu.be/rajHbes9S14🥀
"Hayattan kaçtıkça zor geliyor nefes almak.
Zamanın yolları dar uzun sürüyor sona varmak.
Ve düşüncelerimin derinlerinde kaybolup boğuluyorum."
Şura Çolak
(Kelebekler- Madrigal)
Havadaki nem aklımda dönen düşünceleri bile bunaltacak kadar fazlaydı bugün. Yüzüme yapışan saç tellerimi kulağımın arkasına atmaya çalıştım düşüncelerimle beraber. Saç tellerimden kurtulmuştum lakin düşünce bulutları hala kafamın içinde şimşek çakıyorlardı.
Düşüncelerimin bu kadar çoğalmasının sebebi rüyamdı. Yıllardır gördüğüm rüya hep aynıydı. Ama bugüne kadar uyandığımda hafızamdan silinirdi bir şey hariç her ayrıntı.
Bir çift alev mavisi gözler kalırdı her seferinde aklımın bir köşesinde.
Bugün uyandığımdaysa hatırlıyordum her ayrıntıyı. Bir bir kazınmıştı rüyanın dakikaları.
Nefes nefese kalmıştık. Ama koşmaya devam ediyorduk. Elim sıcak bir el tarafından sıkılıyordu. Sanki beni kaybetmekten korkuyordu parmakları parmaklarımı.
El ele kaçıyorduk arkamızda bizi takip eden cehennemden. Aynı zamanda alevlere değen bedenlerimiz yanmıyordu.
Alevlerin arasından canlanan ve bizimle gelen kırmızı kelebekler de bizi takip ediyordu.
Yoruluyordum, bana güç veriyordu bana dönen bakışları. Gece mavisiydi tonları gözlerinin. Akşam bakışlıydı. Esiyordu arada rüzgar göz bebeğinde. Üşütmüyordu, sarıyordu esintisi. Sığınmak istiyordum ama durmuyorduk. Uyanana kadar koşuyorduk.
Uyandığımda sırılsıklam buluyordum kendimi her seferinde. Ve yalnızlığımı vuruyordu yüzüme açık pencereden içeri giren soğuk rüzgar.
Arkadan gelen korna sesiyle kendime geldim. Düşüncelerimi kafamı iki yana sallayarak atmaya çalıştım kendimden uzağa. Gaza basıp ışıkları geçtim. Bunalmıştım sıcaktan. Pencereleri açacaktım ki hepsinin sonuna kadar açık olduğunu fark ettim. Oysa ben yanıyordum. Yakıyordu mavi gözlerini düşünmek. Bir şeyleri tamamlıyordu hareleri. Beni korkutan şey de buydu. Sadece rüyalarımda gördüğüm bir adama hissettiğim güven, fazla tehlikeli geliyordu bana.
"Çık artık düşüncelerimden."
Yalvarıyordum, gözümün önünden gitmeyen bakışlarına.
Pastanenin önüne park ettim zor bir şekilde de olsa. Park etme konusunda berbattım. Bir de odaklanamadığım için bugün ayrı bir uğraşmıştım. Oflayarak yan tarafa koyduğum çantamı alıp çıktım arabadan.
Nefes alamıyordum sanki. Nem ve sıcak boğazıma yapışmış iki el gibiydi. Arabamı kilitleyip hızlı adımlarla pastanenin önüne geldim.
Gülümseyerek pastanenin tabelasına baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Cam Kırıkları- Retrouvailles
AventuraBir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde bir prenses varmış. Bu prenses çok güçlü bir prensesmiş. Bir gün bir prensi çıkagelmiş. Prens prensese aşıkmış. Prenses de ona karşı bir şey hisseder olmuş. Ama ikisi de hiçbir zaman aşklarını ilan etmemişle...
