🌕
Acı vardı göğüsümde.
Yalnızlık vardı göğüs kafesimin hemen içinde.
Kalbim bedenime giren kurşunla kan pompalamayı bıraktı sakince. Teslim olan bir şah gibiydi. Bu satrançtaki benim oynadığım vezirdi. Vezir, her şeyi yapabilen ama başta olamayandı. Her zaman ikinci plandaydı. Mat yapılabilecek tek oyuncuydu şah. Hayatımın merkezi kalbimdi.
Oyun bitmiş miydi?
Hayatımın bir oyun olduğunu yeni fark ediyordum. Şah kalbimi temsil etmemeliydi. Beni temsil etmeliydi. Ruhumu, benliğimi.
Kalbim hedef alınmıştı oyunu bitirmek için.
Ve kalbime denk gelmiş midir bilmiyordum ama çok yakındı. Beni öldürebilecek kadar yakın ve aradığım ışık kadar uzaktı.
Kafama aldığım darbe ile şah devrildi. Tahta zeminde döndü ve durdu kalbim gibi.
Vücudumdaki uyuşukluğun yerini karanlık aldığında nefesim kesildi.
Zifiri karanlık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Cam Kırıkları- Retrouvailles
AventuraBir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde bir prenses varmış. Bu prenses çok güçlü bir prensesmiş. Bir gün bir prensi çıkagelmiş. Prens prensese aşıkmış. Prenses de ona karşı bir şey hisseder olmuş. Ama ikisi de hiçbir zaman aşklarını ilan etmemişle...
