🌓
"Neden biz?" Dedim tanımadıklarımı da araya katarken.
"Sizin bunu kendi başınıza öğrenmeniz gerekiyor. Ciddiyim sizin öneminiz ne bilmiyorum."
"Bize ne oldu, neden vuruldum ve o adam kimdi?"
"Sizi Kasi şehrine getirmeleri için kısa süreliğine ölmeniz gerekiyordu. Silahtan çıkan kurşun farklı bir maddeden yapılı. Kısa süreliğine bedenin duruyor gibi düşün. Sizden kurtulmak istiyorlardı. Hatta uçurumdan aşağı bindirildiğiniz tren düşecekti. Ama Ölüm Melezleri anlaştığımız gibi sizi buraya getirdi. Aranızdan bazıları boyutlar arası yolculuğa dayanıklı olmadığı için ölmüştü ama on üç taneniz yaşıyor ya şükür. O adam Carmit'in tek oğlu." Sustu. Ben de sustum.
Çok sorum vardı ama kaldırabilecek gücüm daha yoktu. Söylediklerini sindirmeliydim.
"Pekala, sorularım bu kadar değil. Sonrasında devam etsek?"
Başını aşağı yukarı bir biçimde salladı şefkatle. Kaldırabileceğimden ağır olduğunun çokça farkındaydı.
Ayağa kalktığımda halamın arkasındaki iplerle donatılmış büyük mantar panoyu gördüm. Hızla oraya yöneldim. Halam ise yavaşça ardımdan geldi. Başta ilk iki resim vardı. İkisinin altında Astrid ve Moses yazdığından kim olduklarını anladım. Hemen ikisinin altındaki iki resimdekilerinde oğulları olduğu aşikardı.
"Onunla aranda ne var?" Kısık sesle sorumu sorduğumda kısık sesle cevap verdi.
"Evlendik."
Bir anlık geçirdiğim şokla mantar panoya çevirdim bakışlarımı.
"Onu seviyorsun bu çok güzel bir şey."
"Ah evet. Aşk çok güzel bir duygu Şura."
"Hiç aşık olmadığımdan bilemiyorum." Cümlemin sonuna doğru kapı açıldı. Halama döndüm kulağıma doğru fısıldadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Cam Kırıkları- Retrouvailles
AventuraBir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde bir prenses varmış. Bu prenses çok güçlü bir prensesmiş. Bir gün bir prensi çıkagelmiş. Prens prensese aşıkmış. Prenses de ona karşı bir şey hisseder olmuş. Ama ikisi de hiçbir zaman aşklarını ilan etmemişle...
