"Yaraların tamamen iyileşecek..."
"İzuku, Tutuk Afazi hastası... Y-Yani, konuşmada çok fazla zorluklar çekiyor."
İzuku Midoriya, diğer çocuklardan eksi puanla gelmişti bu dünyaya...
!Yan ship!
"...Artık siz de ortaokulu olacaksınız. Yepyeni dersler, yepyeni arkadaşlar..."
Öğretmenimizin yaptığı konuşmayı dikkatle dinliyordum. Okulun bitmesine 1 hafta kalmıştı.
Açık pencereden çekirgelerin sesleri ve sıcak rüzgâr doluşuyordu sınıfa doğru. Yine sıcak bir yaz geçiriyorduk.
Gözlerimi Bayan Ami'den çekip sınıfta dolaştırdım. Kaminari-kun öğretmeni dinlemek yerine sırasından geriye yaslanmış ağzı açık bir şekilde defteriyle ona hava gitmesini sağlıyordu.
Bir kaç kişi de bayık bayık öğretmeni dinliyordu. Ya da dinlemiyordu.
Gözlerim Kacchan'a kaydı. Ellerini cebine atmış ve bu sıra köküne kadar benim dercesine geriye yaslanmıştı. Sadece arkasını gördüğüm için şu an yüzündeki ifadesini bilmiyordum.
Kacchan eskisinden daha kötü bir çocuk olmuştu. Kesinlikle bir zorbaya dönüşmüştü. Bunu ona iten ne hâlâ anlayamıyordum.
Bazen diğer çocuklarla dalga geçiyordu ki en sevmediğim şey bu. Bazen ona müdahele yapmaya kalkıştığım zaman bana vuruyordu. Cidden vuruyordu.
Yüzümün asıldığını yeni fark edip hemen eski halime döndüm ve tekrar öğretmenimi dinlemeye başladım.
🌸
"Oi Midoriya-kun, buradayım!" Elini havaya kaldırarak bağırdı Kaminari-kun. Oysaki çoktan onu fark etmiştim. Gülümseyip adımlarımı hızlandırdım. Yanına geldiğimde yürümeye başladık.
"Cidden! Ortaokula geçtik Midoriya! Çok heyecanlıyım!" Onun bu heyecanlı havasına alışmıştım.
Kaminari-kun birinci sınıftan beri hep benimleydi. Hep beni savunurdu. Hatta öğretmenimize, benim yanımdaki sıraya geçmek için bir sürü dil dökmüştü. O zaman anlamıştım onun gerçekten iyi kalpli biri olduğunu.
"Midoriya, hangi okula gideceğini seçtin mi?" Dudaklarımı büzüp başımı olumsuzca salladım. Ama aklımda bir okul vardı. "Yaa, ben Keiai Ortaokulunu istiyorum!"
Söylediği okul ile şaşırdım. Çünkü aklımdaki okul orasıydı. Omzunu nazikçe dürtüp bana bakmasını sağladım. Bana döndüğü an konuşmaya çalıştım. "B-b-ben d-de!"
Gözlerini açıp duraksadı ve bağırdı. "Gerçekten mi!? Midoriya! İkimiz de orayı seçelim!" Gülümseyip başımı salladım.
Arkamızdan gülüşme sesleri gelince başımı oraya çevirdim. Kacchan ve iki çocuk vardı. Yanındaki çocuklar yüksek sesle gülüyorlardı. Kacchan beni görünce kaşlarını çattı. Hemen korkuyla önüme dönüp yürümeye devam ettim.
"Midoriya, o sana bir şey yapamaz, korkmamalısın." Yapıyordu. Hem bana vuruyor hem kalbimi kırıyordu. Yüzümdeki korkuyu silmeye çalışıp başımı aşağı yukarı salladım.
Benim evime yaklaşmıştık. "Oh? İzuku, Kaminari-kun?" Annemin sesini duyunca başımı yerden kaldırıp oraya baktım. Ellerinde poşetler vardı. "Karşılaşmamız güzel oldu! Kaminari-kun, bizde akşam yemeği yemek ister misin?"
"Ah, üzgünüm Midoriya-san. Eve gitmem gerekir. Teklifiniz için teşekkür ederim!"
"Pekala tatlım, giderken dikkatli ol!"
"Tamam iyi akşamlar! Görüşürüz, Midoriya!" Elimi çantamdan çekip el salladım. Annemle birlikte yürümeye başladık. Annem de arkadaki çocukların gülüşme sesini duyup arkaya baktı. Tekrar önüne dönüp konuştu.
"Ah, Bakugou-kun'a neler olmuş böyle? Eskiden iyi, tatlı bir çocuktu." Annemden gözlerimi çekip tekrar yere baktım.
Ben de bilmiyorum anne.
Annem küçük kıkırtılar çıkarıp konuştu. "Evet, İzuku. Artık sen de ortaokula geçeceksin! Mutlu musun?" Anneme bakıp başımla onayladım.
"Ah, benim minik bebeğim! Çok çabuk büyüyorsun!" Ben de hafif bir şekilde güldüm. Tekrar anneme dönünce bana baktığını gördüm. "Çok güzel gülüyorsun tatlım." Şaşkınlıkla ağzım aralık kalınca annem tekrar gülümsedi ve önüne döndü.
Elimi boğazıma attım. Acaba gerçek sesim nasıldı?
"İzuku? Nereye gidiyorsun? Geldik." Annemin sesiyle başımı sağa çevirip baktım. Evimizi geçmiştim. Arkaya dönüp Eve ilerledim. O sırada Kacchan'la tekrar göz göze geldim.
Annem burada olduğu için bir şey dememişti büyük ihtimal. Gözlerimi ayaklarıma çevirip yürümeye devam ettim.
Merdivenleri çıkıp içeriye girdim ve ayakkabılarımı çıkardım. Şimdi önümde koskoca bir yaz tatili vardı.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
