Silent Voice ||BakuDeku||

ocht déag

Uzun süre sizi yalnız bıraktığım için lütfen beni affedin. Ameliyat ve iyileşme süreci içerisindeydim. Biraz sosyolojik olaylar da var ama o kadar önemli değil... En azından artık eskisi gibi bombayım arkadaşlar :)

Yine de özürlerimi kabul edin lütfen...

🌸

Açıklamaya göre sınav puanlarının açıklanacağı gün bugündü. Annem ile plan yapmıştık. Merakla her an kaç puan aldığımı öğrenmeye çalışmak yerine, gün sonunda yani akşam saat sekiz gibi sonuçlara bakacaktık.

Annem en sevdiğim yemeği, katsudon yapmıştı. Bugüne özel olmalıydı. Çok fazla heyecanlanmıştım. Gün sonuna kadar nasıl bekleyebilirim ki?

Ne yapsam diye düşünürken lisenin müfredatına bakmaya karar verdim. Bilgisayarın açma tuşuna basıp açılmasını bekledim. Bir kaç şey yaptıktan sonra dikkatlice gözlemledim.

İlk olarak incelemek istediğim ders matematik oldu. İlk konu mantık mı? Mantık? Formel bilim olan iki şey mantık ve matematik. Onunla ilgili olabilir büyük ihtimalle. Mantıklı bir hareket olmuş mantığı konu seçmeleri. He? Kümeler, Denklemler, eşitsizlikler... Yine de ilk sınıfta derslere dikkat etmem gerekiyor büyük ihtimalle. Lise için iyi bir başlangıç yapmalıyım. Ve eğer olursa ki U.A. Lisesine gidebilirsem eğer, her şey daha da zor olacak. Tarih dersine de baktığımda tahmin ettiğim gibi ilk konularda ilk insanlık dönemi vardı. Ezberimin kuvvetli olduğunu düşünüyordum. Aklıma birden hangi kulübe gitmem gerektiği geldi. Ve eğer buna şimdi karar verirsem hem boşuna zaman kaybı olur hem de okuldaki birbirinden farklı mükemmel kulüplere haksızlık etmiş olurum. Okula gidince tanıtımlar olacaktır büyük ihtimalle...

..."İzuku! Denki-kun seni istiyor tatlım. Telefonda."

"Ta-mam."

Bilgisayarın başından kalktım. Ah Tanrım, beynim ağrıyor! Hem bilgisayara aralıksız bakmak hem de çok şey düşünmekten beynimin yeterliliğini aştım galiba.

"Al-o?"

"Midoriya...Midoriya!"

"N-ne? N-ne-den bağı-r-rıyor-sun?"

"Midoriya ben... Galiba ben uyurken bir bilim insanının beynini bana naklettiler. Nasıl yaptılar acaba? Midoriya!"

"N-ne di-yo-r-rsun?"

"Puanlar açıklandı..."

Hayır. Hayır... Açıklanmadı Denki-kun sus. Yapma.

"Tamam açıklandı ama aldığım puan beni şaşırttı Midoriya. Dört yüz elli dokuz. Dört beş dokuz. Benden Kaminari Denki'den. Midoriya. Ben salak değilmişim galiba..."

Peş peşe hız kesmeden konuşmaya devam ediyordu. Aklımda "puanlar açıklamış" dediği an kelimeler tekrarlanıyordu.

"D-den-ki-kun özür!" Yüzüne telefonu kapatıp annemin yanına doğru hızla gittim.

"A-an-ne!"

"Hm? Ne oldu?"

"Pu-anl-lar! Aç-"

"Açıklandı mı?"

Başımı hızla aşağı yukarı salladım.

"Ah peki, peki peki. İzuku, istersen baka-"

"Bak-al-ım!" Akşama kadar hayatta bekleyemezdim.

Annemle birlikte bilgisayarın başına koştuk. Siteye girip gerekli bilgilerle doldurduk sayfayı. Annem elini enter tuşuna doğru uzattı.

"Sana güveniyorum tatlım."