"Yaraların tamamen iyileşecek..."
"İzuku, Tutuk Afazi hastası... Y-Yani, konuşmada çok fazla zorluklar çekiyor."
İzuku Midoriya, diğer çocuklardan eksi puanla gelmişti bu dünyaya...
!Yan ship!
"...Evet çocuklar şimdi sırayla herkes kendini tanıtsın lütfen." Önümüzde tatlı bir şekilde gülümseyip konuşan öğretmenimize baktım. Bugün okulun ilk günüydü.
Sabah evden çıkarken Kacchan ve annesi ile aynı zamanda çıktığımızı gördük. Annem, Bayan Bakugou'ya günaydın dedikten sonra birlikte ilerlemiştik. Kacchan yine beni umursamıyordu.
Bütün yol Kacchan'ın dikkatli çekmeye çalıştım ama hiç bana dönmedi. Şimdi o benim önümde oturuyordu. Annelerimiz az önce yanımızdan ayrılmıştı. Bir kaç çocuk yabancı çocuklarla ve büyük ihtimalle tek oldukları için ağlamıştı.
Kacchan sinirle "Tch"layıp beklemeye başladı. Bizim olduğumuz sıranın en başındaki çocuk konuşmaya başladı.
Dikkatle sınıf arkadaşlarımın ismini dinlerken sıra Kacchan'a gelmişti. "Adım Bakugou Katsuki. Lütfen iyi geçinelim" Diyip sustu. Öğretmenimiz bir an şaşırıp konuştu. "Pekii büyüdüğünde ne olmak istiyorsun?"
Birden Kacchan'ların evindeyken konuştuğumuz şey aklıma geldi.
"Ben büyüyünce polis olacağım! All Might gibi insanları kurtaracağım! O çok havalı! Kesinlikle polis olacağım!"
"B-be-n d-de!"
"Polis."
"Ooo ne güzel. Bakugou-kun insanlara yardımcı olmak için polis olacaksın demek. Tamam o zaman sıradak- Ah Midoriya-kun! Lütfen ayağı kalkar mısın?" Sıradan kalkıp öğretmene baktım. Bana gülümseyip konuşmaya devam etti.
"Çocuklar lütfen beni dinler misiniz? Bu arkadaşınızın adı Midoriya İzuku. Kendisinin bir hastalığı var. Konuşmakta birazcık zorluk çekiyor. Lütfen arkadaşınızla iyi anlaşın tamam mı?"
Birkaç fısıltı oluşmuştu. "Tamam." Çocuklar hep bir ağızla bağırdıktan sonra öğretmen oturmamı söyledi ve başımı okşadı. Oturup tekrar dinlemeye başladım.
🌸
Çıkış saati gelmişti. Sınıftan çıkıp yavaşça çıkış kapısına ilerledim. Sınıfımdaki çocuklar konuşmaya başlamıştı.
"O engelli çocuğun adı neydi ki?"
"Midoriya İzuku."
"Evet evet doğru. Yazık ona. Hiç konuşmadı. Acaba sesi nasıl?"
"Görüntüsünden belli değil mi?" Diyip hafifçe güldüler.
İşte en büyük korkum da buydu. Dalga geçilmek. Sebepsiz yere...
"Hey gülmeyin! Ayıp değil mi?!" Birden başka bir çocuk arkadan bağırdı. Oraya doğru dönüp baktım. Bizim sınıftaki bir çocuktu. Adı... adını hatırlamıyorum.
Sarı saçlarıyla dikkati hemen üstüne çekiyordu. Aynı zamanda sarıya benzer açık kahverengi gözleri de hoştu.
"Sırf engelli diye onunla böyle konuşamazsınız! O da bir insan sonuçta!" O çocuklar tekrar önlerine dönüp homurdanarak ilerlediler. Sarı saçlı çocuk bana doğru gelip gülümsedi.
"Seninle aynı sınıftaydım! İsmimi hatırlıyor musun?" Eğlenceli ve heyecanla konuşuyordu. Başımı sağa sola salladım.
"O zaman tekrar tanıtayayım! Adım Kaminari Denki! Memnun oldum!" Diyip elini uzattı. Elini tutup ben de konuşmaya çalıştım.
"M-mi-d-do-"
"Biliyorum, biliyorum. Kendini yorma!" Gülümseyip başımı salladım. "Hadi çıkalım artık." Yürümeye başladık. Çıkış kapısından çıktığım an annemi gördüm. Koşarak annemin yanına gittim.
"İzuku!" Kucağına alıp yanağımdan öptü. "Tatlım ilk günün nasıldı!" Dişlerimi göstererek gülümsedim ve baş parmağımı havaya kaldırdım. O da gülümseyip beni yere indirdi ve sohbet ederek yürümeye başladık.
🌸
"...Kaminari Denki demek. İyi bir çocuk sanırım! Okuldaki ilk arkadaşın! Ne güzel!" Annem benim yerime heyecanla konuşuyordu. Onun bu hâline gülümseyip yemeğimi yemeye devam ettim.
Annem Kacchan'ın annesi ile birlikte gelmişlerdi. Ama Kacchan beklemek istemediğini söyleyip annesini zorla götürmüş. Kacchan benden uzak durmak için çaba gösteriyordu. Birden bire...
Tabağımdaki yemeği bitirip ayaklandım. Tabağı ve bardağı alıp mutfak tezgahına koydum.
Okulum ilk günü normaldi. Sadece o acıyan bakışlar dışında. Kacchan sınıfta çoktan arkadaş edinmişti.
İlk tenefüste birkaç çocuk yanıma gelip soru sordular. Konuşmayıp deftere yazdım cevaplarımı. Sonraki tenefüste de kimse gelmemişti. Ve sonraki tenefüslerde de.
Çıkış zamanında Kaminari-kun benimle konuştu. Arkadaş canlısı ve iyi birine benziyordu. Umarım benimle konuşmaya devam eder diye düşündüm.
Öğretmenimiz ilk ödevi de vermişti. Herkese bir defter dağıtıp oradaki çizimlerin üstünden kalemle geçmemiz gerektiğini söyledi.
Aniden gelen heyecanla defteri çantamdan buldum ve ilk sayfasını açtım. Sonra diger sayfalara da baktım. Düz çizgiler, yuvarlak çizgiler, zikzaklı çizgiler...
Kalemi elime alıp ilk sayfadan başladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
