Σπουδαία Ποιήματα

Η πέτρα

Δεν με ένοιαζε τώρα για τη νέα πληγή στην καρδιά μου! 
Είχα γίνει ίδιος με πέτρα,
που έπαψε πια να μετράει
τη βροχή και τα ξίφη του ήλιου.
Ακολουθούσα την ηλικία της υπομονής της
με την αδυσώπητη σκληρότητα του χρόνου,
στη σκοτεινή και ανυποψίαστη μήτρα της γης.

-Παναγιώτης Τσουτάκος