Ξύπνησα το πρωί με δάκρυα στα μάτια
Και το κορμί πονούσε, ένιωθα κομμάτια
Κοίταξα δίπλα, μα δεν ήσουν εκεί
Κι ο ήλιος σήμερα φαινόταν σαν να 'χει κρυφτεί
Πήρα βαθιά αναπνοή στο μαξιλάρι
Όμως ο χρόνος δε μου έκανε τη χάρη
Η μυρωδιά απ' τα μαλλιά σου είχε χαθεί
Κι εγώ πιο μόνος κι απ' τους μόνους
έκλαψα για τη ζωή
Που μου απέμεινε· τις άδειες, μίζερες στιγμές
Καρδιά και σκέψη κολλημένα στο χθες
Και το κενό μέσα μου όλο μεγαλώνει, πονάω
Δε μου 'χει μείνει λόγος να χαμογελάω
“Είμαι καλά” λέω σε φίλους και γνωστούς
Όμως σε σένα λέω αλήθεια και μου λείπεις
μ' ακούς;
Ήσουν η μόνη που της έδωσα ψυχή
Και τώρα τι; Άλλος ένας που αυτοκτονεί
-Χρήστος Κουλαξίδης
