Στο λαβύρινθο αυτό
που χρόνια έχω για σπίτι
σαν τον βαρυποινίτη
την έξοδο αναζητώ.Ένα ατέλειωτο νήμα
ακολουθώ στα ίδια
δώματα· αιφνίδια
στην πόρτα εμπρός το βήμα
σταματώ ― μένω ενεός
χαλάλι τα νυχτέρια
μα πριν κραυγάσω ζήτω
βλέπω στο ελλείπον φως
πως τύλιξα τα χέρια
τυλίγοντας το μίτο.-Ευσταθία Δήμου