Έχω φίλο μου πιστό
ένα δέντρο φουντωτό.
Συμφωνία του ’χω κάνει
με χαρτί και με μελάνι.
Να του δίνω εγώ νερό.
Να μου δίνει αυτό χορό.
Να παινεύω τα πουλιά του.
Να του λέω σ’ αγαπώ.
Να μου δίνει τον καρπό.
Ν’ αγκαλιάζω τον κορμό του.
Να με λέει κι αδερφό του.
Και να ζήσουμε μαζί
όσο ζω κι όσο θα ζει.-Γιώργης Κρόκος