His Beastful Ways

Chapter 20

"SIGURADONG PAGSISISIHAN KO PA RIN!!!" malakas kong sigaw, I weakly shook my head, covered my face and cried all out, tinalikuran ko siya at magtatangkang umalis na sa silid na ito pero pinigilan niya ako.

"Prove me that I'm wrong!" baritono nitong sambit bago hinawakan ang aking kamay at pilit na iniharap ako sa kanya. Madiin kong kinagat ang aking labi bago hinila pabalik ang saking kamay.

I stop, when I saw Genevieve walks in, bakas sa mukha niya ang pagkalito ng maabutan kaming dalawa sa ganitong sitwasyon. "Genevieve!" tawag ko sa kanya, tumayo siya ng tuwid at tila takot na umiwas ng tingin ng tingnan siya ni Ash.

"Genevieve sabihin mo sa kanya na tinawag mo ako at tinulungan kita kaya umalis ako hindi ba?" sambit ko, gusto kong isampal kay Ash ang katotohanan.

"Is that true?" seryosong tanong ni Ash sa kanya, pinunasan ko ang aking mga luha, at sinubukang kumalma bago pa ako atakihin ng hika.

"Genevieve sabihin mo na" I said, tiningnan niya ako bago humarap si Ash. "No Sir, I didn't, I'm sorry" she quickly said, glancing at me when she said the word 'I'm sorry' before he shook her head down.

My lips parted because of what she said, hindi niya gagawin sa akin ito. I saw Ash clenched his jaw before he slowly faces me and say, "You can go now Genevieve" madiin niyang sambit, hinintay niyang umalis si Genevieve, pinanood ko siyang lumabas ng pinto at hindi makapaniwalang huminga ng tuluyan sumara ang pinto.

"See!" hinawakan ni Ash ang aking braso at hinila mula papalapit sa kanya, hindi ko maiwasang tumawa dahil sa ginawa ni Genevieve. "Nagsinungaling siya" I whisper.

"And now you're blaming her, accusing someone huh" galit na sambit ni Ash, "Totoo ang sinasabi ko, nagsinungaling siya!" tugon ko at matapang siyang hinarap.

"I don't fucking believe you" mapangahas niya akong binitawan bago sinipa ang upuan na sa likuran niya. Tears keeps falling again, "NAGSINUNGALING NGA SIYA, BAKIT BA AYAW MONG MANIWALA SA AKIN!!!"

He was shivering as he walks close to me and talk to me with his face are inches away, "A person like you who once lie, will always lie for the rest of your life, that's why I don't believe you anymore, 'cos you know what, you're so good at it Ja----" hindi ko na siya pinatapos mag salita, I just saw myself slapping him so hard.

Tinulak ko siya palayo at tumakbo palabas ng silid na iyon, patuloy na tumadaloy ang luha sa aking mga mata, kinuha ko ang gamit ko at agad nilisan ang lugar na ito.

"Manong para!" malakas kong sambit at agad sumakay sa taxi ng tumigil ito sa aking harapan, mas bumuhos ang aking luha sa loob ng taxi, hindi ko alam na ganito pala ang magiging epekto ng lahat sa akin.

Kahit anong pilit kong maging malakas, kayang-kaya niya pa rin iparamdam sa akin na napakaliit kong tao, na wala akong karapatan dahil ganito lang ako.

"Ha..." nagsisimula na akong makaramdam ng sobrang paninikip ng dibdib at unti-unti ko na ring nararamdaman malalim kong paghinga. Hinahabol ko na ang paghinga ko kaya hinanap ko ang aking inhaler sa loob ng bag pero wala ito dito.

Naiwan ko ito sa table ko, imbis na magpanic pinilit kong pakalmahin ang aking sarili, "Manong pakibilisan ho" I begged the driver as I kept gasping for air.

Mabilis naman nitong pinaandar ang sasakyan at ilang saglit lang ay nakarating kami sa tapat ng apartment, inabot ko ang aking bayad mabilis na bumababa, malalaking hakbang ang aking ginawa upang makaabot sa tapat ng pinto ng apartment.