"Diyorum ki senin bu kıyafetlerine"sağ elinin yüzeyi açıkta kalan boynumla göğsüm arasındaki yere sürtündü. Elini oynatıp o açıklığı boydan boya turlarken çekilmek istedim. Hamlemi önceden tahmin eden bir avcı edasıyla diğer eli ince belimi buldu. K...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌹🌹🌹
Duran arabayla başımı yasladığım camdan ayırdım. Ahşap, küçük bir mekan ve hemen önüne sırayla dizilmiş tahta masalar dikkatimi çekti. Dudaklarım büküldü.
Yemek yemeye mi gelmiştik ?
Özel bir yere gideceğimizi düşünerek hata etmiş gibi hissederek tüm beklentilerimi sıfırladım. Beklentiler üzerdi.
"Balık seviyorsundur umarım ?" Bakışlarım beklentiyle yüzüme bakan adama döndü. Tüm düşüncelerime inat kocaman gülümsedim. Akışına bırakmak en iyisiydi.
"Bayılırım "
"Tahmin etmiştim " ağzının içinde söylediği cümleyi tam anlamıyla duymama rağmen bozuntuya vermeden arabadan indim. Dolu birkaç masanın üzerinde hızla gözlerimi gezdirdim. Balık kokusu burnuma dolarken ne kadar aç olduğumu fark etmiş oldum.
Dünden beri düşündüğüm tek şey son zamanlarda kontrolünden çıkmış olan hayatımdı. Bu yüzden yemek yemeyi atlatmıştım.
"Mahir usta " yüksek sesli seslenişi birkaç kişinin bize dönmesini sağladı. Kime seslendiğini görebilmek için gözlerimi etrafta daha dikkatli gezdirdim. Küçük mekandan çıkan kır saçlı bir adamın güleç ifadesiyle bize doğru geliyor oluşuyla merakım giderildi. Gergin bir bekleyiş etrafımı sardı. Bir iki adım önümde duran Teoman 'ın yanına mı geçsem yoksa geriden mi izlesem karar veremedim.
Kendi hayatıma bu kadar yabancı olmuşken bir başkasının hayatına dahil olduğumu hissettim sadece.
"Oo Teoman, sen buralara gelir miydin ? " sevecen sesiyle karşısına dikildi. Muzip gülüşü gergince ovduğum ellerimi rahat birakmamı sağladı.
Kendimi kayinvalidesiyle tanışan gelin gibi hissediyor olmam normal miydi ?
Mahir beyin bana dönen gözlerine küçük bir tebessüm sundum. Bu bakış içimde yeşeren gerginliği bir parça öldürmüştü. Küçük adımlarla Teoman 'ın yanına geçtim.
"Bu sefer bir misafir de getirmişsin. İyi iyi yalnız kalacaksın diye çok üzülüyordum " imalı bir gülüşün gölgelediği yüzüyle beni mahçup kılan adama kirpiklerimin altından baktım.
İlk kez birinin sevgilisi olarak tanıştırılıyordum. Ve bu bünyeme fazla gelmişti. Hâlâ alışamamış olmak benim kabahatim mi sayılırdı ?
Yoksa içime oturan tüm şüphelerin sebebini öğrendikten sonra mı yelkenleri suya indirmeliydim ?
Gerçi belki ben kuşkucu davranıyorum. Belki sonuna kadar haklıyım ve kendimi kaptırmamam gerekiyor. Öyle ikilemlerin arasında kalmıştım ki ne doğru ne yanlış bilmiyordum. Dipsiz bir kuyuya inmiş minik bir ışık hüzmesi bekliyordum.
"Tanıştığıma memnun oldum. Gül ben " dedim üzerimdeki ölü toprağını bir parça atarak. Uzattığım elimi babacan bir tavırla tutup kocaman gülümseyen adam tüm düşüncelerime sus dedi adeta.
