•မလွမ္းမကမ္းက သက္ရိျွဖစ္တည္မႈ•
ဆူးလ္ဂီက အာရံုႏွစ္ခု ကြဲထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ခဲျခစ္ရတာကို သေဘာက်တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတာ မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေပါ့ ဆူးလ္ဂီ ဒီေန့ေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုအေပၚဘဲ အာရံုရေနမိတယ္။
စာရြက္ျဖဴကို ေပါင္ေပၚတင္ကာမလွမ္း မကမ္းက သက္ရိျွဖစ္တည္မႈတစ္ခုရဲ့ အလွကို ခ်ေရးေနမိသည္။
ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနမႈေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္က အျဖဴေရာင္လိုက္ကာစေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနသည္။
အခန္းထဲမွာေတာ့ တီးတိုးသံ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ႀကိဳးစား ပံုဆြဲေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ။သူတို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဆူးလ္ဂီလည္း ထိုနည္းတူစြာ။
ေနာက္ အခန္းရဲ့ အလည္မွာေတာ့ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနတဲ့ စီနီယာ ။
ဆက္တိုက္ခတ္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ စိပ္စိပ္ေတြရယ္။
ေနာက္ ေသြးေၾကာေရးေရးေလးထင္းေနတဲ့ ပါးျပင္ေပၚကို
လက္ေခ်ာင္ေတြနဲ႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္းပြတ္သပ္လိုက္။
ေနရခက္ေနတာ ထင္ရွားေနေသာ္လည္း ဆူးလ္ဂီ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပင္ၾကၫ့္ေနမိသည္။
ဆူးလ္ဂီ စိတ္နဲ႔ ခႏၶာ တစ္သားတည္း ေပ်ာ္၀င္သြားသလိုပါဘဲ။
ဘယ္ဂ်ူဟြၽန္းလက္ေတြကို ထိကိုင္မိတုန္းက ပန္းခင္းတစ္ခင္းလံုး ဆူးလ္ဂီ လက္ဖဝါးေအာက္ ၀ပ္တြားလာသလို ခံစားရတယ္။
ႏူးညံ့တယ္ ႀကီးျမတ္တယ္ သေဘာက်ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္
ဆူးလ္ဂီ ဘယ္ဂ်ူဟြၽန္းကို ျမင္ေနရတာကို သေဘာက်တယ္။
သူက လွတယ္ေလ အရာရာထက္။
-
"စီနီယာ ညီမတစ္ခုေမးလို႔ရမလား"
"ေမးေလ "
ဆူးလ္ဂီတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခု အေဆာင္ျပန္တဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ။
ပင္ပန္းလာတာမို႔ ဆူးလ္ဂီ အိပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ သိခ်င္စိတ္က တအားႀကီးေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ေမးခြန္းကို ဘယ္လိုစကားလံုးမ်ိဳးနဲ႔ေမးရမလဲ သိမေနဘူး။
"ေနာက္မွေမးေတာ့မယ္ အခုပင္ပန္းေနၿပီ"
ဆူးလ္ဂီေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဘယ္ဂ်ူဟြၽန္း ပုခံုးေပၚ ေခါင္းမွီခ်လိုက္သည္။
ဘယ္ဂ်ူဟြၽန္း ျပန္ဖယ္မလား စိုးရိမ္ေပမယ့္ စီနီယာမမ ဟာ
ဆူးလ္ဂီ ေနရအဆင္ေျပေအာင္ သူ႔ကိုယ္ကိုပင္ ေသခ်ာမတ္ေပးလိုက္ေသးသည္။
YOU ARE READING
Memorable Moments From A Blank➪
Fanfictionဘယ်တော့မှ ထပ်မဖွင့်ဟဖြစ်တော့မယ့် ၀န်ခံချက်တွေ
