Grinin en koyu tonunu içinde saklayan yağmur bulutları, tam da o anda bir şimşek bıraktı yeryüzüne iki yabancı da acılarını yaşarken.
O gün ikisi de ruhlarının öldüğünü düşündüler.
Fakat o gün, ikisinin de ruhları görünmez bir iple birbirine bağlan...
Yine uzun ve daha heyecanlı bir bölümle geldim. Ayrıca bu bölümde bir kısmı Kuyu gözlü ve Araf gülüşlü adamdan yani Kıvanç'ın ağzından okuyacağız...
Sizi daha fazla tutmadan bölümle baş başa bırakıyorum, oy ve yorumlar unutulmasın efenim :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The Last Show Puppets, Alex Turner, My Mistakes Were Made For You
Fırat Ağacık, Yaralı Ruhlar Bahçesi
Ateşin Yaktığı Yerdeki Yaralı Çocuk
Uzun süredir sadece zihninin çanlarını dinleyen bir kız, günün birinde nabız boşluklarından kalbine düşüp orayı doldurmaya başlayan adamdan kaçmak isterdi. Ayakları değil, ruhu hareket etsin ve ondan koşarak uzaklaşsın isterdi. Fakat o gibi adamlar, bazen o kızları en güzel şekilde durdurmayı başarırdı.
Dün, tam da bunu yaşamıştım.
Tezgahla arasında kaldığım anlarda bile böyle hissetmezken başı dizlerime yaslı, parmak uçlarım gecenin karanlığını andıran saçlarında gezer bir vaziyetteyken kafeslenmiştim.
Bir fanusa veya kapana değil, onun ruhuna örülmeye başlamıştı ruhum.
Dün akşam film bitene kadar aynen o şekilde kalmaya devam etmiştik. Rahatsız edici o duygunun boğazımdan yukarıya tırmandığını hissettiğimde nihayet algılayabilmiştim ne olduğunu; ihanetti.
