Faust

Çalışma Odası

FAUST

(Finoyla birlikte içeri girer.)

Veda ettim kırlara ve çayırlara,

Derin bir gece kapladı onları şimdi,

Sezgili, kutsal bir korkuyla

İçimizde iyi ruhu uyandıran yerleri.

Uykuya daldı vahşi dürtüler

Tüm çılgınlıklarla birlikte

İnsan sevgisi uyanıyor içimde,

Tanrı sevgisidir şimdi kıpırdayan.—

Uslu dur fino! Oraya buraya koşuşturup durma!

Kapının eşiğinde ne kokluyorsun?

Git yat sobanın arkasına:

En iyi yastığımı veriyorum sana.

Nasıl da eğlendirdin bizi dağlık yollarda

Atlayıp zıplamalarınla,

Şimdi de ben ağırlayayım seni,

Sevilen, sessiz bir misafir gibi.

Ah, daracık odamızda

Lamba sevecenlikle yine yanınca,

Aydınlanır içimiz,

Kendini bilen yüreğimiz.

Mantık başlar yeniden konuşmaya,

Ve ümit yeniden yeşermeye;

Hayatın ırmakları özlenir,

Ah, hayatın kaynağına gidilir.—

Hırlama fino! Bu kutsal tınılara,

Ş imdi tüm ruhumu saran,

Yakışmıyor hayvan sesleri.

Alışkınız küçümsemesine insanların

Anlamadığı şeyleri,

İyi ve güzel karşısında,

Yük gibi geldiği için onlara, söylenmelerine:

Köpek de onlar gibi mi homurdanacak şimdi?

Ama ah! Şimdiden hissediyorum, tüm iyi niyetime rağmen,

Tatmin olmayacağını artık yüreğimin.

Ama ırmak neden böyle çabuk kuruyor

Ve bizi yine susuz bırakıyor?

Öyle tecrübeliyim ki bu konuda.

Bu eksik giderilebilir kanımca:

Doğaüstünün değerini anlarız,

İlahî aydınlanmayı özleriz,

Hiçbir yerde daha asil ve daha güzel pırıldamaz

İncil'de olduğu gibi.

Sabırsızlanıyorum asıl metni açmaya,

İçten duygularla bir daha

Kutsal aslını

Çevirmeye sevgili Almanca'ma.

(Bir cildi açar ve işe koyulur.)

Şöyle yazılı orada: "Başlangıçta Söz vardı!"

Tıkandım kaldım bile burada! Kim yardım edecek şimdi bana?

Söze bu kadar değer vermem mümkün değil