Faust

Zevk Bahçesi

(Sabah Güneşi)

(imparator, saray ilerigelenleri, Faust, Mefistofeles, gösterişsiz, dikkat çekmeyen, geleneklere uygun giysilerle; ikisi de diz çökerler.)

FAUST

Bağışlıyor musun bu alev maskaralığını, ey Efendim?

İMPARATOR

(Ayağa kalkmasını işaret ederek)

İsterim daha çok böyle şakalar.—

Buldum kendimi birdenbire tutuşmuş bir kürede:

Sanacaktım kendimi Pluto neredeyse.

Kömür gibi karanlık gecede kayaların dibi,

Tutuşmuş alevlerle. Bu ve şu uçurumdan

Fışkırıyordu binlerce vahşi alev

Ve birleşiyordu titreşerek tek bir kubbede.

Yalıyordu alevler o en yüksek,

Bir görünüp bir kaybolan kubbeyi.

Uzaklarda, alevlerin kıvrılan sütunları arasından

Gördüm sıra sıra insanları, kıpırdayan;

Yaklaşan, itişe kakışa geniş halkalar halinde

Ve bildiren, her zamanki gibi, kulluklarını bana.

Tanıdım sarayımdan bazılarını;

Bir prenstim sanki bin semendere egemen.

MEFİSTOFELES

Öylesin zaten Efendimiz! Çünkü her unsur

Kabul eder kayıtsız şartsız senin egemenliğini.

Sınadın işte itaatkâr ateşi;

At istersen kendini denize, en vahşi dalgaların arasına,

Değmeden daha ayakların inci dolu denizin dibine

Oluşur coşarak görkemli bir daire,

Görürsün alçalıp yükselen yeşil, zarif dalgaların

Kabardığını erguvan renkli köpüklerle

Senin merkez olduğun en güzel yere doğru. Attığın her adımla,

Git nereye gidersen, gelir saraylar da seninle birlikte.

Kıvanç duyar duvarlar bile varlıklarından,

Yer değiştirmekten ok hızıyla, uzanmaktan sağa sola.

Koşuştururlar deniz ejderleri bu yeni, tatlı ışığa,

Fırlarlar hızla ileri ve giremez hiçbiri içeri.

Oynaşırlar orada allı pullu ejderler,

Açınca ağızlarını köpek balıkları, gülersin yüzlerine sen.

Ne kadar coşarsa coşsun saray halkı etrafında,

Görmemişsindir böyle bir kalabalık hayatında.

Kalamazsın ama ayrı, en sevdiklerinden:

Yaklaşıyorlar meraklı Nereidler

O sonsuz serinlik içindeki görkemli sarayına,

En gençleri çekingen ve zevk düşkünü, balıklar gibi,

Yaşlıları ise akıllı. Thetis de öğrenince bunu: