Faust

Orman ve Mağara

FAUST

(Tek başına)

Ulu ruh, bana her şeyi, her şeyi,

Verdin istediğim. Boş yere değildi

Yüzünü alevler arasından bana döndürmen.

Krallığım olarak harika doğayı verdin ve

Onu hissetmeye ve tadını çıkarmaya gereken gücü.

Sadece soğuk ve şaşkın doğayı seyretmekle bırakmadın,

Onun yüreğinin derinliğine inmemi bahşettin bana

Bir dostumun yüreğine bakar gibi.

Sıra sıra canlıları

Önümden geçiriyorsun ve tanıtıyorsun bana

Sessiz korularda, havada ve suda yaşayan kardeşlerimi.

Ve ormanda kas ırgalar patlar ve çatırdarken,

Dev çamlar devrilip komşu dalları

Ve komşu ağaç köklerini ezerek yerde sürüklerken

Ve onların düşüşüyle boğuk—boş tepeler gürlerken,

Sen beni emin bir mağaraya götürüyorsun, gösteriyorsun

Orada bana kendimi ve yüreğimde

Gizli ve derin mucizeler açılıyor.

Ve bakışlarımın arasında pırıl pırıl ay yükselirken

Ruhumu okşayarak, uçuşuyorlar gözlerimin önünde

Kaya duvarlarından ve ıslak çalılıklardan,

Geçmiş kuşakların gümüş hayâletleri

Ve yumuşatıyor gözlemin katı zevkini.

İnsanın hiçbir zaman mükemmele ulaşamayacağını,

Hissediyorum şimdi! Bu sevincin yanında,

Beni giderek yakınlaştıran tanrılara,

Bir yoldaş verdin bana, asla

Vazgeçemeyeceğim, soğuk ve küstahça

Beni kendi gözümde aşağılasa ve hiçliğe

Dönüştürse senin nimetlerini bile.

Vahşi bir ateşi körüklüyor göğsümde

O güzel görüntüye doğru gayretle.

Böylece sendeliyorum arzudan zevke,

Ve zevkin içinde arzuluyorum ölesiye.

(Mefistofeles girer.)

MEFİSTOFELES

Yetti mi artık bu yaşadıklarınız size?

Mutlu mu olursunuz sanki daha uzun sürse?

İyidir tabii denemek bir kere;

Ama sonra yönlenmeli yeniliklere!

FAUST

Keşke başka işlerin olsaydı da,

Eziyet etmeseydin sabah sabah bana.

MEFİSTOFELES

Tamam, tamam! Rahat bırakıyorum seni,

Ama ciddi olamazsın bu söylediğinde.

Senin gibi nankör, kaba ve çılgın

Biriyle değmez vakit geçirmeye.