"မိဖုရားကြီးကို အရိုအသေပေးပါတယ်"
"အစဥ်အလာတွေကိုနောက်ထားပြီး နွဲ့နဲ့ပွင့်
ပွင့်လင်းလင်းစကားဆိုရအောင် မောင်ကြီး"
ထိပ်ပျံချီသည် စောနွဲ့ထယ်စကားအတိုင်း အရိုအသေပေးရာမှရပ်တန့်ကာ မိဖုရားနံဘေး ကုလားထိုင်တွင်ဝင်ထိုင်သည်။
"မောင်ကြီး စနက်လား"
နွဲ့ထယ်သည် ပျံချီ့မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ကာမေးသည်။
"ဘာကိုလဲ မိဖုရား"
"မသိချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့...မောင်တော်ဘုရားဓားပြတိုက်ခံရတာ မောင်ကြီးလက်ချက်လားမေးတာ"
"ဘဇာကြောင့်ထင်ရတာလဲ"
"မောင်ဘုရားကို တစေအန္တရာယ်ပြုချင်တာ မောင်ကြီးအပြင်မရှိလို့ပ"
နွဲ့ထယ်စကားဆုံးသည်နှင့် ပျံချီသည် ရယ်ရွှင်စရာဟာသတစ်ပုဒ်ကြားရသကဲ့သို့ အူမြူးစွာရယ်လေသည်။
"ဒီမယ်ကျုပ်နှမငယ်...မိဖုရားဖြစ်လို့ နန်းတွင်းမှာနေလာသည့်တိုင် မောင်ကြီးရဲ့အစွမ်းအစကိုအခုထိမသိသေးတာလား...သို့တည်းမဟုတ် မောင်ကြီးကိုသိပ်များအထင်သေးနေရော့လားကွဲ့"
ထိပ်ပျံချီသည်ပြောနေရင်းမှသည် အသံကိုနှိမ့်ချကာ မိဖုရားနားကပ်ပြီး
"ကျွန်တော်မျိုးသာ တကယ်ဆန္ဒရှိရင် ပမွှားဓားပြအုပ်စုနဲ့လုပ်နေစရာမလိုဘူး မိဖုရားကြီး"
ထိပ်ပျံချီ၏ တိုးသောလေသံစကားအကြား
နွဲ့ထယ်မျက်နှာသည်သွေးစုပ်ဖြူဖျော့ကာ
လက်သီးဆုပ်လိုက်မိသည်။ထိပ်ပျံချီကို စူးရဲစွာကြည့်လိုက်သော်လည်း ပျံချီမှာ မထီမဲ့မြင်မျက်နှာထားနှင့် ခပ်ပြုံးပြုံးသာကြည့်နေလေသည်။
"မောင်ဘုရားကို ထိဖို့လက်ဖျားနဲ့တောင်မရွယ်ပါနဲ့ မောင်ကြီး...မောင်တော်ဘုရားကို
ဆံခြည်တစ်မျှင်စာမျှထိခိုက်စေရင်တောင် နွဲ့ကမောင်ကြီးကိုလုံးဝခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး"
"စိတ်လျော့ပါ မိဖုရား...အပြင်ကတစ်ပါးသူကြားရင် ကျွန်တော်မျိုးကိုမကောင်းသောအမှုကြံစည်နေတယ်ထင်ပါဦးမယ်"
YOU ARE READING
ပြည့် ရတနာ(ျပည့္ ရတနာ)
Historical Fiction⚠️ခေတ္တရပ်နား⚠️ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အဖိုးအနဂ္ဃထိုက်တဲ့ရတနာတွေထဲက ရတနာတစ်ခု... ပြည့် ရတနာ ကမာၻေပၚမွာ အဖိုးအနဂၣထိုက္တဲ့ရတနာေတြထဲက ရတနာတစ္ခု... ျပည့္ ရတနာ
