why is it so hard to wake up? | larry stylinson

Wprowadzenie

Przed rozpoczęciem publikowania rozdziałów, chciałabym powiedzieć Wam kilka dość istotnych słów, zanim w ogóle zaczniecie to czytać.

Historia jednym słowem jest ciężka i będzie trudna do przeczytania dla niektórych osób. Głównym tematem oprócz depresji, znęcania w domu rodzica nad dzieckiem i prób samobójczych będzie anoreksja bulimiczna, na którą niestety sama miałam okazję chorować i doświadczyć tego całego bólu. Jeśli wiecie, że czytanie tej opowieści może wywołać u Was dyskomfort lub pogłębić Wasz zły stan, to nie czytajcie tego. Pamiętajcie, że zdrowie jest najważniejsze i nie ma sensu czytać czegoś, co sprawi, że poczujecie się ze sobą gorzej.

Drugą kwestią jest to, że nie ponoszę odpowiedzialności za Wasze zachowanie po przeczytaniu tego. Jako (była) anorektyczka i bulimiczka wiem, jak czytanie/oglądanie tego typu historii wpływa na inną osobę chorą. Czerpie się zachowania głównych bohaterów i stają się oni Waszą inspiracją w chudnięciu lub motywacją do popełnienia samobójstwa. Nie chciałabym, żeby postać Harry'ego tym się dla Was stała — chcę pokazać tutaj, jak wiele cierpienia przynosi ze sobą choroba i że nie jest to wcale cukierkowe chudnięcie, tylko szereg innych wydarzeń, które koniec końców nieleczone doprowadzają do śmierci.

Opisywanie tutaj niektóre sytuacje są na faktach i sama niektóre z nich przeżyłam. Myślę, że ta informacja pomoże Wam w lepszym zrozumieniu, że większość zachowań osób chorych na zaburzenia odżywiania nie jest wyolbrzymiona i wymyślona. Inspirację czerpałam również z historii innych anorektyczek, które poznałam w szpitalu, więc wszystko tutaj jest prawdą.

Mam nadzieję, że po tym wprowadzeniu jesteś pewien, że dasz radę przeczytać tę historię. Zaczynam najprawdopodobniej w czwartek, dziękuję.

liv xxx