KARIŞIK HAYATLAR

b i r

merhaba,
başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz.

lütfen bol bol yorum yapın,
iyi okumalar.
︎♥︎

•

Karşımdaki kız 'annesine' sarılmış zırlamaya devam ederken ben gözlerimi devirdim.

Ne vardı bu kadar drama yapacak?

Alt tarafı ailesi gerçek ailesi çıkmamıştı işte. Ben de onunla aynı durumdaydım ama bakın bakalım bende tık var mıydı? Hayır.

Bulut abim yanıma gelip kollarını omzuma doladı ve konuşmaya başladı. "Merak etme tamam mı? Ne olursa olsun seni kimseye vermem." Gülümsedim. Ama o bunu görmedi.

Kolları arasından çıkıp her zamanki gibi saçlarımı arkaya doğru savurdum. "Boş versene, canım. Sence ben böyle bir şey için üzülür müyüm? Tabii ki de hayır." Üzülürüm.

Abim bu gıcık hâllerime alıştığı için sadece ufak bir gülümseme bahşetti bana, ancak önümde duran, sabahtan beri zırlayan, isminin Özüm olduğunu duyduğum kız aynı tepkiyi vermedi. Bir anda önümde durup kaşlarını çatarak konuşmaya başladı. Gözyaşları hâlâ yanaklarındaydı.

"Nasıl böyle duygusuzca durabilirsin? Bize karışmış olabilirsiniz dediler. Bu ne demek biliyor musun? Ailelerimizle aramızda kan bağı yok demek." Bir kez daha ağlamaya başladığında gözlerimi devirdim.

"Tatlım, neden bu kadar dramatiksin? Biraz pozitif düşün. Merak etme ben aileni elinden almam. Benim kendi ailem var. Herhalde 18 yıl sonra birden bire ailemizi değişmeyeceğiz değil mi?" Söylediklerimi mantıklı bulmuş olacak ki başını olumlu anlamda sallayıp hırkasının kollarıyla gözyaşlarını sildi.

"Üzgünüm. Ben biraz duygusalım da. Sana da aniden çıkıştım."

Elimle koluna hafifçe iki kez vurdum. Ama bir çöpe dokunuyormuş gibi hızlı yapmıştım.

"Sorun yok." Bir süre kimse konuşmadı. Telefonum çalmaya başladığında kaşlarımı çattım ve koluma taktığım çantamdan narin hareketlerle aldım.

Telefonun ekranındaki 'Eray' ismini görünce kimseye fark ettirmeden derin bir nefes aldım.

"Efendim, Eray?"

Karşıdan cevap bekledim ama kimse bir şey söylemedi. Eray bir anda bağırdığında irkildim.

"Bunu nasıl yaparsın?!"

Harika! Öğrenmişti. Kalbim korkuyla çarptı ama bunu gizledim.

"Neyi, tatlım?"

"BANA TATLIM FALAN DEME! ANLADIN MI?! SENDEN NEFRET EDİYORUM!" Telefon yüzüme kapatıldığında boğazımı temizledim ve Bulut abime döndüm. Tek amacım gözlerimin dolmamasıydı.

O da bir sorun olduğunu anlamış gibi yeniden yanıma geldi ve endişeyle sordu. "Bir şey mi oldu?"

"Eray işte. Veletin teki. Kendi kendine zırvalıyor."