BU SAATTE

21💛

Selamlar.

Nasılsınız canısılar. 

Bir şeye açıklık getirmek için yırtık dondan çıkma taklidi yapıyorum ama soranlar var. Yazışmalarda Pi'yi sağa Feza'yı sola alışım sadece bir tesadüf, Feza'nın ağzından yazıyor değilim, öyle düşündürttüysem sizin hatanız. Ben hata yapmam, yaptıysam da ohhh iyi yapmışım, canıma minnet! 

Okur: Ne diyo la bu?

Yazar: Püğğ size! 

Okur: Kes!

1398 kelime

Keyifli okumalar.

💛💛💛

Başgan: Pişt! (15:43)

Başgan: Hâlâ mı? (16:01)

Başgan: Bu şey...

İkimizin arasındaki...

Başgan: Kaçma olur mu

Utanma

Korkma

Başgan: Okuldan sonra a blok otoparkında bekliyorum. (16:21)

Başgan: Konuşmalıyız... Cidden.

Son ders sonrası kitaplarımı odaya bırakmadan otoparka koşar adım ulaştım. Etrafa bakınırken çıkış kalabalığı arasında yüzünü aramaya başladım. Bir el bileğimi kavrayana kadar geç kaldığımı düşünüyordum. 

Beni kendine çekerken, ayakkabılarımız uçları birbirine dokundu. Yüz yüze gelecek şekilde başımı kaldırıp öylece durdum. Şampuan ve hafif parfüm kokusunu ciğerlerime hapsediyorum, güzel bir kombin. Öpüşmeden sonra pek kendime gelebildiğim söylenemez.

"Geçmedi mi hâlâ."

Adamın kucağından inince utançtan ne yapacağını şaşırıp 'ben bi' tuvalete gideyip' diyerek, zaten içinde bulunduğu tuvaletten çıkan zekâ küpü siz değilsiniz tabii. Onu soruyor, aklın diyor başına diyor geldi mi diyor.

Bir eli bileğimi tutmaya devam ederken diğerini boynumdaki yerini aldı, baş parmağı hafifçe yanağımı okşadı. Temas kurmanın ve pembeleşen yanaklarıma bakarak kurduğu cümlenin gram yardımı yok. Öğle arası bitiminde, kızlar tuvaletinde yaşadığımız o an ne zaman aklıma gelse o yanaklar hep kızaracak. Belki ileride ki yıllarda gülümseyerek hatırlayacağım tatlı bir anı olacak ama aklımdan çıkmayacağı kesin. Bakışlarım gülümseyen dudaklarına odaklanmaya başlayınca silkelenmek amaçlı etrafta göz gezdirdim. Herkesin bize bakması normal mi?

Benim uydurmam mı acaba diye daha dikkatli bakmaya başladım ama etrafımızdaki havalanmış kaşlar ve beleren gözler, benim onlara kesildiğim dikkatin aynası gibi.

"N'oldu?" Baş ve işaret parmağı arasına sıkıştırdığı çenemi kaldırıp etrafla temasımı kesti ve yüz yüze gelmemizi sağladı.

"Bir şey yok da sanki bize bakıyor herkes." Gözleri bir kere bile benden ayrılmazken dediğimi umursamadı bile. "Yemek yiyelim diye çağırdım ama montun bile yok üzerinde. Böyle mi geldin buraya?" Kızdı biraz farkındayım ama evim artık bu kampüs olduğundan taşındığım günden beri mont yerine daha kalın kazaklar giyip yükümü azalttım. Sevmiyorum lahana gibi gezinmeyi. Gerçi izin verseler pijamayı çıkartmadan, yatarken örtündüğüm yorganı pelerin yapar öyle girerim derse. Sormak lazım belki verecekler.