ÖPSENE BENİ

18.1K 1K 175
                                    

Bir şey diyeceğim, bölümlere oy verenler okumadan mı oy veriyor... Çünkü bazen sadece bildirimlere girip oy verip çıkıyorlarmış gibi hissediyorum ödçğeçdöeçdöçdösçdp

Eğer okuyorsanız yorum da yapın lütfen. 🌸🌈❣

***

"İçeri önce ben gireceğim. Hatta sen mümkünse direkt evine git." Emir denen çocuk artık fazlasıyla sinirlerimi bozuyordu. Saatlerdir kapının önünden ayrılmamıştı ve bu beni nedensizce rahatsız ediyordu.

"Gitmem gerek zaten." Burnunu çekti. "Ama azacık görsem?" dedi baş parmağı ve işaret parmağıyla 'birazcık' işareti yaparken. "Zaten uyuyor, vallaha hemen bakıp çıkacağım."

Aldığım nefes yetmiyormuş gibi derince bir nefes çektim içime. İçimdeki geri zekâlı aşırı iyi birisiydi ve şu an bu çocuğa bile kıyamıyordum.

"Uyandırırsan senin amına koyarım."

Parlayan gözleriyle kafasını salladı anında ve yavaşça kapıyı açıp içeri girdi. Kapının önündeki bekleme koltuklarından birine attım kendimi ve beklemeye başladım.
Daha bir-iki dakika geçmişti ki kapı hızlıca açıldı ve içerden gözleri kızarık ve dolu dolu olan Emir çıktı. Yüzüme bile bakmadan çıkışa doğru koşar adımlarla gittiğinde ardından çatık kaşlarımla onu izledim birkaç saniye.

Ardından kafamı sağa sola sallayıp düşüncelerimi kovmaya çalıştım. Düşünmem gereken daha önemli şeyler vardı.

Kalbi kırık bir çocuğa kendimi affettirmek gibi...

Aralık olan kapıdan yavaşça içeri girdim ve ardımdan kapıyı kapattım. Gözlerim yatakta uyuyan solgun yüze kaydığında gözlerim dolmuştu. Ona bu kötülüğü yaptığıma inanamıyordum.

Yanına gidip saçlarına ufak bir öpücük kondurdum bir an bile tereddüt etmeden. O uyuyor olsa bile anında karnıma kramp girmişti. Elimi kasılan karnıma koydum ve gülümsedim.

Hoşuma gitmişti.

Bu sefer saçlarının açıkta bıraktığı alnına bir öpücük kondurup geri çekildim. Yüzümdeki aptal gülümseme bir türlü gitmiyordu.

Ali gözlerini kırpıştırdığında anında kendimi geri çektim. Kalbim çok hızlı atıyordu ve bunun sebebi ona karşı fazlasıyla mahçup hissetmemdi.

Gözleri açıldıktan sonra birkaç saniye odayı turladı ve yüzümde durdu. Birkaç saniye sonra ben olduğumu anlamış olmalı ki gözleri irileşti ve yatakta doğrulmaya çalıştı.

Hemen elimle ona engel oldum. "N'apıyorsun sen? Dinlenmen gerek senin. Doktorun söyleyene dek bu yataktan çıkmak yok. Anladın mı beni?"

Sahte bir kızgınlıkla yeniden uzanmasını sağladıktan sonra üzerine serum bağlanmış elini tuttum hafifçe. Gözleri birleşen ellerimize kaydı. Dudaklarını aralandığında kalbim ne söyleyeceğini merak etmenin verdiği heyecanla hızlı hızlı atmaya başladı yeniden.

"Affettin mi beni?" diye sordu fısıltıyla çıkan sesiyle. Başımla onayladım sorusunu.

"Beni affetmen için illa hastanelik mi olmam gerekiyordu?" Buruk bir gülümsemeyle sorduğu soru burnumun direğini sızlatmıştı. Ağlamamak için dudaklarımı ısırdım.

Amma da sulugöz birine dönüşmüştüm.

"Özür dilerim." dedim tuttuğum eline bir öpücük kondururken. "Sana kendimi affettirmek için her şeyi yaparım. Çok özür dilerim, Ali."

"Her şeyi mi yaparsın cidden?" diye sordu tek kaşını kaldırarak. Kafamı salladım olumlu anlamda.

Bakışlarını yüzümden çekti ve konuşmaya devam etti;

"Öpsene beni."

______

Ali hızın 102 yavaş amk

DÖVMECİ -GAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin