derin sızı

Bölüm 10

Derin hiç olmadığı kadar mutluydu.

Baran sevgisini göstermekten çekinmiyor onu bir dakika yanından ayırmıyordu.Kıskanç bakışlardan rahatsız olsa da kız, Emelin varlığı bu durumu katlanır yapıyordu.

Gecenin ilerleyen saatlerinde Orhan bey konuşma yapmak için sahnedeydi.Adanadan İstanbula bu günlere nasıl geldiğini tek hayalinin çocuklarının bu mirası devralması olduğunu binlerce çalışanın sorumluluğunu artık oğluna devrettiğini duyurdu.Son sözleri Oğluna olan inancını herkese duyuruyordu.

''Yıllardır tek hayalimdi Baranın yerimi devralması Allaha şükürler olsun bu günleri de gördüm,gözüm arkada kalmayacak oğlum bu mirasa benden daha iyi sahip çıkacak bunu biliyorum.Eee iyice yaşlandım tek arzum oğullarımın mürvetini görmek bundan sonra bu akşam görüldüğü üzere Baranın mürvetini fazla beklemeyeceğiz anlaşılan dostlar kısa zaman sonra tekrar bir araya gelmemiz gerekecek.''

Salonda gülüşmeler Orhan beyin haklılığını bildiren fısıltılar duyuldu.Derinin kızaran yanaklarına nazaran Baran kızı belinden çekip iyice kendine yasladı.Orhan beyin konuşmasının sonunda Baranı sahneye çağırınca Derini bırakmak zorunda kaldı ona kalsa sahneye de beraber çıkabilirlerdi ya neyse.

Baran babasıyla sahnedeyken arkasından birinin yaklaştığını hissetti.Sonra o rahatsız edici hisle titredi tüm bedeni.Arkasını dönecekken...

"YO YO yo bana bakarak bence zamanını harcama ,sahnedeki adama iyi bak bu onu son görüşün olabilir."

"Ne demek istiyorsun sen."

"Şu görevli garsonu görüyormusun ,Baranın arkasında duran.Ceketinin kolundan namlusu görünen silahı peki." 

"Seenn"

  "...ŞİŞŞT sessiz ol meleğim kimsenin bizi duymasını istemeyiz.Bak adamım gözlerini bana dikmiş emrimi bekliyor, tek kafa hareketimle yarın yeni patronunun cenaze törenine katılmak zorunda kalabiliriz." 

"Ne istiyorsun Rüzgar Saraçoğlu, neden bunları bana söylüyorsun."

"Çünkü beni durdura bilirsin."

"Cesaret edemezsin senin yaptığın anlaşılır......"lafını bitiremeden Barana ilerleyen adamın yavaşça silahı çıkardığını görmesiyle Rüzgara döndü .

"Durdur onu durdur ne istersen yaparım,durdur."

"Aferim akıllı kızıma ha şöyle istediğim net ve tartışmaya açık değil Baranı bırakıp bana geleceksin hemen yarın."

"Saçmalama yapamam ben..." 

"İyi öyleyse ben de işime devam edeyim meleğim trajik bir ölüm olacak yazık."

Garson tekrar Barana yöneldi.Derin tutamadığı göz yaşlarıyla nefretle karşısındaki adama bakıyordu.

"Tamam "dedi yenilmiş çıkan sesiyle

" ona bir şey yapma."

"Anlaşmaya uyduğun sürece sorun yok en ufak bir hatanda buraya bu adamı nasıl sızdırdıysam Barana dışarda neler yapabilirim hayal gücüne bırakıyorum."

  "Bana bir kaç gün ver ben herşeyi......."

   "Sadece bir gün Derin fazla bile."

Sahnede konuşması esnasında Derini göremeyince tedirgin olan Baran, hala kızı görememişti, bu yüzden konuşmayı kısa kesmiş sahneden inmişti ama tebrikler yüzünden Derine ulaşamıyordu ki arkası ona dönük duvara dayanmış kızı görünce kimseyi umursamadan yanına gitti.Elini sırtına koyduğunda korkuyla yerinden sıçradı kız,