derin sızı

Bölüm 7

Baran kızın yüzünü ellerinin arasına aldı.

''Lütfen ağlama Derin ne oldu ben mi üzdüm seni.''

Göz yaşlarını siliyordu ama hemen yerine yenileri geliyordu.Bu kız ağlarken bile güzeldi, hafif kızarmış burnu kısık kısık iç çekişi.

''Sen beni üzmezsin sadece sinirden çıldırtırsın.Bay emrivaki.''

Kızdırıyordu delirtiyordu ama hiç üzmemişti ki evet izinsiz öpmüştü ama ee bende izinsiz sarıldım ödeşmiş olduk.Ne yapayım aklım kaç diyor ardına bile bakma;kalbim yıllardır bir onun yanında huzurlu ,uykularım onunla deliksiz bir o aştı duvarlarımı ve evet ilk o girdi kalbime.

''Derin''elleriyle saçlarını okşuyordu Baran;

''Seni üzen neyse bana anlatabilirsin''

O büyüleyici bakışları yakışıklı yüzüyle şu an burada olan hiçbir dişi ona karşı duramazdı.Kendini sakinleştiren Derin;

''Biliyorum,sana güveniyorum.''dedi.

Sonra sessizce diğerlerinin yanına gittiler.Gitme vaktiydi Emeli Dağhan bırakacaktı.Pek sıkı fıkı olmuşlardı!!!
Bu kez arabanın önünde Baranın yanında oturmuştu eve dönerken.İkisi de sessizdi.Baran derdini ona anlatmasını bekliyordu.Derinse karman çorman olmuş bir kalp; yüreğini sıktıkça sıkan bir sıkıntıyla mücadele ediyordu ,kendi marifetiydi kimsesizliği ,yüreğini susturacak tek şey ise uykuydu ,kızda uykunun kollarına sığındı.Arabanın durduğununu bile fark etmedi.Baran izledi onu bir süre sonra da kucakladığı gibi eve çıktı.

Kış bahçesindeki kanepeye yatırdı,ayakkabılarını çıkardı,üzerini örttü kendi üzerini değiştirmek için evine yönelmişti ki uyuyan güzel mırıldandı yine

''Gitme.....Baran.''

''Gitmem....artık git desende gidemem.''

Yanına uzandı kızın saçlarını okşadı.Derinle doldu ciğerleri ve Derinle uyudu..

         

         ***************

Sabah uyandığında ise her sabaha böyle uyanmak istedi.Göğsüne sığınmış ona sarılmıştı Derin.Baran ilk kez bir kadınla sabaha uyanıyordu, kadınlar gecede kalırdı asla yeni gününe giremezlerdi.Ama kollarında ki bu kız kaderiydi.Halinden memnun bir şekilde gözlerini kapattı bakalım uyanınca ne yapacaktı.

Derin epeydir böyle huzurlu uyumamıştı.Sanki bulutların üstünde uyumuştu.Rüyasında Baran'ı görmüştü.Zorba ne  olacak rüyalarımı da esir aldı.Gözlerini açtığında küçük bir çığlık kaçtı dudaklarından.

Baran'ın kollarında mı uyumuştu.

"Olamaz "hemen elbiselerini kontrol etti.

''Şükürler olsun giyiniğim ne oldu hatırlamıyorum ki.''

Adamın yüzüne bakamıyordu bile hemen kalkmalı ve kaçmalıydı.Ama ne mümkün ahtapot gibi sarılmıştı Baran.

''Öküz gibi maşallah.''diye mırıldanırken yeni uyanmadığı sesinden belli olan Baran'ın sesiyle dondu.

''Tüm gece kollarımda uyudun,şimdi öküz mü oldum.''

Yine o eşsiz gülümsemesi güzündeydi Baran'ın.