derin sızı

Bölüm 14

Derin ürkekçe ilerlerken bildiği tüm sözlerle Allaha dua ediyordu içinden.

Aynı anda bir kaç iş adamıyla sohbet ediyordu Baran,gelmek istememişti ama babası bu toplantılara önem veriyordu onun aksine.

Yanında halkla ilişkiler departmanından Esra vardı,hoş sıcak, kültürlü bir kızdı Barana da ilgisi vardı o kadar beğeniyle bakıyordu adama ama Baranın kalbi mühürlüydü artık mührün sahibinin bile açamayacağı bir mühürsüz bu.

Baran sohbete dahil  gibi görünse de ruhen orada değildi.

"Baran bir dakika bakarmısın "diye seslenen kardeşinin yanına doğru yürüdü.

Dağhan nişanlısı Emelin elini hiç bırakmıyordu bu hissi hatırladı Baran o da onsuz nefes alamam demişti ama hala nefes alıyordu tatsız tuzsuzda olsada.

"Ne var Dağhan."

"Hiç sıkılmıştın kurtardım seni,fena mı oldu yani."

Gözlerine ulaşmayan bir tebessüm belirdi Baranın dudaklarında.

"Eğlen biraz dans et hem Esra hanım seninle ilgilenmeye hevesli bence, sen ne dersin."

"O çalışanımız Dağhan ve ben öyle kalmasını istiyorum."

"Hadi ama Baran Derinde çalışanımızdı ama onunla...."lafını tamamlayamadan Baranın saf öfkesiyle yoğurulan sesi ortamda buz etkisi yarattı.

"Sakın ama sakın ondan bahsetme bir daha asla.."

Emelin şaşkın sesi iki kardeşin ilgisini kızın baktığı yöne çevirdi

"Derin, Derin bu."

Merdivenlerden inen Derinmiydi,yoksa yine beyni ona oyunlar mı oynuyordu aylardır yaptığı gibi,rüyamıydı bu.Ama yanındakini görünce rüya olmadığını anlamıştı ,

Rüzgar Saraçoğlu....

"Sen öldün "diye mırıldandı ve hızlı adımlarla onlara doğru ilerledi.

"Ooo Baran bey beni karşılamaya gelmen gerekmezdi ne de olsa ev sahibi sen değilsin."

"Kes sesini Derinle konuşacağım çekil önümden."

"Olmaz."

"Anlamadım,sen kimsin de karışıyorsun." Rüzgar ve Akın Derinin tam önündeydi  önünde duran adamlardan görebildiği kadarıyla Baran biraz zayıflamıştı sanki ama yine de nefes kesiciydi özlemişti  onu Derin, aylardır Baransızlıktan perişandı bundan zoru yok diye düşünürken yanılmıştı belliki görüpte kavuşamamak sarılamamak hasrettende beterdi.

"Ben kimim ki karışıyorum kimim kimim aha  ben Derinin patronuyum ve rakip firmayla avukatım sadece iş için görüşebilir.Akın biz Kutluhanlarla iş yapıyormuyduk."

"Hayır Rüzgar bey."

"Tuh...şansa bak sen, o zaman konuşamazsın."

Derin Baranın öfkesinin kokusunu bile alabiliyordu kendini toparladı olay çıkarsa sadece Baranın itibarı zedelenirdi keza Rüzgarın bir itibarı olduğunu düşünmüyordu.

"Akın birşeyler içmek istiyorum ve yoruldum lütfen masaya geçebilirmiyiz "dedi.

"Tabii ki Derin hanım buyurun lütfen "diye masaların olduğu tarafa yönlendirdi kızı Akın, Baran hem aylardır duymadığı o sesi duymanın huzurunu aynı zamanda onu görmezden gelmesinin öfkesini yaşıyordu aynı anda mutluluk -öfke ,siyah-beyaz.